Wat is er met Snor aan de hand?

Er is iets vreemds met Snor.

In eerste instantie heb ik het niet zo in de gaten. Te druk met onze eigen besognes waardoor mijn dagelijks ritme ietwat veranderd is. Ik werk heel veel buitenshuis op het moment en mis daardoor de kleine aanwijzingen die ik normaalgesproken meteen zou hebben meegekregen.

Zijn eten blijft al een paar dagen urenlang onaangeroerd staan. Niets voor hem. Aangezien mijn ochtendritme danig is vervroegd heb ik ook niet meteen gemerkt dat hij er ’s morgens niet was. Dat merk ik dus pas op het moment dat ik thuiskom tussen de middag en zijn bakjes nog steeds vol met eten en melk zie staan. ’s Avonds meldt hij zich dan eindelijk eens. Hij ruikt eens aan het eten maar eet er dan niet van. Vreemd. Zou hij ziek zijn? De dag erna blijft hij helemaal weg. Zijn eten is intussen verorberd door de buurtjes. Zo gaat dat zonder toezichthouder.

Na een paar dagen begin ik me toch danig ongerust te maken. Ik loop naar voren, naar de stal en zie meneer wel liggen op zijn matras. Hij kijkt me even aan en geeuwt eens uitgebreid. Hij ziet er niet uit alsof ik me erge zorgen moet gaan maken. Maar toch… Zijn gedrag is vreemd.

In de dagen erna komt hij mondjesmaat eten. Wel wil hij zijn knuffeltje. Ik merk niets aan hem. Hij bloedt nergens, hij piept niet wanneer ik hem aai… Tja…

Tot het moment dat hij van de schutting op de grond springt en ik het toevallig kan zien. Hij loopt mank! Dat verklaart veel. Ik neem aan dat hij zich heeft versprongen. Weer komt hij naar me toe en wanneer ik tegenover hem zit en dan zeg ‘wat heb je dan aan je pootje?’, tilt hij zijn rechtervoorpoot op en likt deze een paar keer. Precies die poot waarop hij een beetje hinkt.

Voor ik het weet is de week om en vrijdagsmiddags lukt het me dan eindelijk om Snor tijdens het eten eens uitgebreid te kunnen aaien. Quasi nonchalant strijk ik eens langs zijn poot. Hij geeft geen kik. Aan het gesnor dat ik door zijn hele lijf voel trillen, merk ik dat ik door mag gaan. Weer aai ik over zijn poot al voelend naar onregelmatigheden. Alles lijkt oké te zijn. Voorlopig houd ik het dan maar op een verstuikte poot. Hij laat zich uitgebreid aaien en onderzoeken alsof hij weet wat ik aan het doen ben. Intussen eet hij 1 bakje zachte brokjes helemaal op en bedelt dan nog om wat extra’s. Met zijn eetlust zit het nu dus wel weer goed. Hij krijgt nog een bakje extra (zo’n grote kat kan dat best hebben voor deze keer) en laat zich vervolgens de melk goed smaken. Hij wil nog wat geaaid worden en gaat zich dan uitgebreid poetsen. Ik klets lekker wat tegen hem aan en dan, wanneer ik weer naar binnen wil gaan, draait hij zich om om via de schutting de weg over te steken naar de stal. Hij loopt nog steeds wat moeilijk en ik besluit om het hem gemakkelijk te maken en hem de tussendeur open te doen. Als een koning en zijn dienaar staat hij me toe dat ik de deur voor hem open zet. Heel waardig kijkt hij me aan en loopt dan door de deur. Alsof hij mij een plezier doet, en niet andersom. Ik kijk hem na wanneer hij de straat over loopt maar zoals dat hoort voor een koning, kijkt hij niet meer om. Tot aan de stal, dan kijkt hij nog even over zijn schouder en likt eens langs zijn snor.

Laat hem maar begaan, onze Snor.

Het komt wel weer goed, denk ik dan.