Moestuinieren: heerlijk!

De laatste tijd heeft de beestenboel de overhand gehad in mijn blogs. En er gebeurt nog steeds van alles op dit gebied maar vandaag wil ik mijn moestuinperikelen toch voorrang geven.

Hij ligt er mooi bij, mijn moestuin. Ik vind het heerlijk om tussendoor even de kassen in te duiken en de tomaten op dieven te controleren of even water te geven. Om te kijken hoe de courgettes het doen of om even te snoepen van de frambozen en de bramen. Of om gewoon even een rondje te maken, hier en daar mijn neus in de bloemen te steken. Het werkt enorm goed om mijn hoofd leeg te maken. Een uurtje onkruid wieden, wat zaaien, gewoon wat rondlopen of even bij het vijvertje zitten.

Het vijvertje is sowieso een verhaal apart. Ik heb er een aantal dagen de wildcamera bij gezet om te kijken wie er allemaal gebruik maken van het water. En dat heeft verrassend leuke beelden opgeleverd. Het is een aanvliegen van jewelste. Veel bijen, hommels, wespen, en heel veel vlinders. Maar er is ook veel vogelverkeer. Een stel tortelduifjes dat zich komt wassen, net als een houtduif. Een merel die een uitgebreid bad neemt. De kat van de buren en Snor niet te vergeten die komen drinken. Onze kikker die zich niet onbetuigd laat op kwaakgebied en onze salamanders. Ik heb er zowaar eentje op de foto gekregen. Daarbij doen de waterlelies en de verbena het enorm goed. Echt een fijne plek om te ontspannen.

Terug naar de moestuin. Mijn bakken zijn inmiddels gevuld met andere aarde. Deels gewone tuinaarde, deels potgrond en mest. Ze zijn opnieuw ingezaaid in de hoop dat ze nu wel gaan opleveren. Daarbij gebruik ik een aantal vakken om planten voor te trekken die daarna de moestuin in gaan. De broccoli en bloemkool bijvoorbeeld, doen het niet goed. En die wil ik vervangen. In eerste instantie zijn ze geplunderd door de vogels. Maar nadat we er een net overheen hebben gezet zijn ze wel doorgegroeid, althans de broccoli, maar komt er maar in één plant groente. Daarna hing ineens alles slap en werd het geel. Toen ging de prei eraan. Ook deze werden ineens geel en slap. Bleek er engerling in de grond te zitten. En echt overal. Ik stak hier en daar mijn schepje in de grond om te controleren. En echt overal zaten die vieze witte wormen met hun bruine kaken. Speuren op internet leverde biologische bestrijding met aaltjes op. Manlief daarom aan de gang met aaltjes en tot nu toe lijkt de missie geslaagd.

En natuurlijk gebeuren er door eigen hand ook wat ongelukjes. In mijn grote ijver heb ik al een tomatenplant en een komkommerplant doorgeschoffeld. Balen, balen maar ja. Het is niet anders. Voortaan wat voorzichtiger zijn en mijn hoofd erbij blijven houden. Want met wieden is het heel gemakkelijk om in je hoofd te gaan zitten maar dan gebeurt er van alles wat je niet wil. Hoofd erbij houden dus. Focussen op het hier en nu.

En intussen hebben we al een kleine oogst eigen aardbeien, kersen, frambozen, bosbessen, bramen, sla, radijsjes en courgettes, mogen consumeren. En dat wat we niet hebben opgegeten is verwerkt in potten. Binnenkort kan ik de wortelen oogsten. En nu kan ik heel erg genieten van het feit dat ik de venkel heb laten doorschieten. Het levert prachtige bloemen op. Bloemen die later venkelzaad leveren. Ook niet verkeerd. En zo blijft er altijd wat te doen.