Piep!

Zo vreemd!

Piep is de laatste dagen ontzettend agressief.

Niet in die zin dat ze me aanvalt, helemaal niet.

Het is juist dat ze steeds bij me in de buurt is maar me dan ontzettend pijnlijk zit te pikken.

Aan aandacht kan het niet liggen, die krijgt ze genoeg. Dat ze jaloers aangelegd is, is ook bekend. Maar allebei geen redenen om dit gedrag te verklaren.

Ze pikte altijd al op mijn schoenen en tenen, op alles wat los en vast zit aan mijn kleren. Maar tot nu toe was dit nooit pijnlijk.

Maar nu?!

Ze pikt op mijn armen en mijn benen, zo hard dat ik onder de blauwe plekken zit. En dat niet alleen, soms heeft ze wat huid erbij te pakken en draait dan ook nog eens met haar bek. Of ze krijgt toch per ongeluk een teen te pakken en bijt daar dan keihard in.

Haar afweren, wegduwen of haar bek even beet pakken heeft tot nu toe niet geholpen. Het werkt alleen maar averechts, heb ik het idee.

En als het dan weer een keer gebeurt, net wanneer ik even rustig zit met een tijdschrift en ze dit plots uit mijn handen rukt en een flinke hap uit een pagina heeft weten te trekken, is voor mij de maat vol. Dan maar de ganzenmanieren gebruiken om dit een halt toe te roepen.

Ze staat naast mijn voeten en heeft weer een nieuwe aanval in petto wanneer ik haar met één hand op haar rug plat druk en met de andere haar nek voorzichtig naar beneden druk. Zo laat ik haar een minuutje liggen. Helemaal plat gedrukt tegen de grond. Ze verwachtte dit duidelijk niet. Zodra ik de hand op haar rug plaats en haar plat druk, geeft ze een verontwaardigde ‘kwek’.

Maar het werkt wel!

Zodra ik mijn handen weghaal en haar laat gaan, blijft ze de hele middag heel braaf achter me aan sukkelen. Ook in het zwembad blijft ze rustig om me heen draaien zonder me blauw te pikken.

En vooralsnog werkt dit effect tot op heden door.

Gelukkig maar.

Want dit gedrag wordt niet getolereerd.

Niet van Piep en niet van alles en iedereen die ons pijn proberen te doen.

Onbedoeld of niet.