What’s in a name?

Tijdens Gijs zijn trouwe wachtdienst bij zijn nieuwe vrouwtje toen zij zat te broeden afgelopen juni, gebeurde er iets moois. Een klein lichtpuntje in ons bestaan dat in een diep dal zat. We hoorden gepiep onder moeder gans vandaan! Tweestemmig, daar waren manlief en ik het over eens. 2 kuikentjes! Wat leuk!

Maar helaas. De natuur kan wreed zijn. Zo ook in dit geval. Tijdens de laatste controle voor het naar bed gaan, hoorde manlief geen gepiep meer. En vreesde het ergste. En inderdaad. Geen kuikentjes meer te bekennen. Wel een enorm alerte en gespannen moeder gans. Aangezien manlief geen kuikentjes zag, is hij rond het hok gelopen om te kijken of ze ergens zouden liggen. En wat bleek? Aan de achterkant van het hok was gegraven. Het leek het werk van de marter. Deze zijn verzot op ganzeneieren maar ook op kleine kuikentjes helaas. Maar hij zag ook iets geligs. 1 van de 2 kuikentjes. Met de verwachting dat het kuikentje dood zou zijn heeft hij het opgepakt. En bleek het nog ternauwernood te leven. Zwaar onderkoeld weliswaar en iets wat leek op een beet op zijn kopje maar het leefde nog. Hij heeft nog gezocht naar het andere kuikentje maar daar was niets van te vinden. Uiteindelijk is hij naar binnen gekomen.

Aangezien ik op dat moment een zeer drukke periode achter de rug had, lag ik al in bed. Ineens word ik wakker gemaakt en krijg ik een kuikentje in mijn handen gedrukt. Manlief heeft geen tijd. Hij moet een doos gaan halen uit de garage, de infraroodlamp zoeken en installeren en daar kan hij even geen kuikentje bij gebruiken. Dat is niet erg. Ik zal er wel voor zorgen dat het kleintje het weer warm krijgt. En dus installeer ik me beneden in de kamer met het kleintje. Lekker tegen mijn huid aan om het zo langzaam te kunnen opwarmen. Die nacht zie ik geen bed meer. Ik lig in mijn luie stoel met het kuikentje tegen me aan. Alert op iedere beweging en ademteug. Tegen de morgen aan weet ik dat het kleine mormeltje het gaat redden. Rond 6.00 neemt manlief het weer van me over aangezien ik me klaar moet gaan maken voor te gaan werken.

Kan een wezentje in één nacht verwend worden? Het lijkt er wel op. Zodra het ietsje fitter wordt begint het te piepen en te kwebbelen. Aan één stuk door. En zodra ik uit het zicht ben, gaat de sirene aan. Net een autoalarm. En dus besluiten manlief en ik het mormeltje Kwebbel te noemen. En besluit manlief dat Kwebbel daarom een vrouwtje moet zijn. Ikzelf zie hier de logica niet zo van maar voor het moment laat ik het maar zo. Vrouwtje of niet, Kwebbel past perfect bij het mormeltje.

En ondanks dat we besloten hebben dat de redding van Piep een eenmalige actie was in het kader van de natuur zijn gang laten gaan, kunnen we het diertje gewoon niet aan zijn of haar lot over laten. Maar, zeggen we tegen elkaar, zodra de andere eieren uitgebroed zijn (en dat is een kwestie van dagen, denken we) zetten we Kwebbel terug. Ze is gezond en zal niet worden uitgesloten.

En zo gaan we een nieuwe dag in.