Kattenwensen

Ja hoor. Het is zover. Ik begon me al af te vragen wanneer de dag zou komen maar nu is hij er dan.

Snorrie is verwend.

Dat betekent wel dat hij zo eigen met me is dat hij zijn wensen kenbaar maakt. Maar ook dat hij zodanig goed leeft nu dat hij onderscheid maakt in het eten dat hij tot zich wenst te nemen.

Waar heb ik het over?

In het zacht voer dat ik koop zijn er drie smaakjes. Kip, zalm en rund. Het zijn van die foliebakjes dus ook nog niet het goedkoopste kattenvoer. Maar na allerhande probeersels zijn onze eigen katten heel duidelijk geweest. Zij eten alleen die bakjes met heel specifiek die smaken.

Daar gaan de theoriëen over de smaakpupillen van katten. Ze weten echt wel wat ze wel en niet lekker vinden en of ze iedere dag wat anders krijgen! Als ze ’s morgens kip hebben gehad, halen ze hier ’s middags de neus voor op. Dat moet dan toch echt een ander smaakje zijn. Ik heb me laten vertellen dat de merk-voorkeur met de eiwitten in het voer te maken heeft. Dat schijnt per merk te verschillen en als katten eenmaal een merk hebben dat zij lekker vinden, dan heeft dat met de eiwitsamenstelling te maken waar zij de voorkeur aan geven. En hier blijven de katten dan aan vast houden. Tenzij de samenstelling van het voer verandert natuurlijk.

Terug naar Snorrie.

Hij ‘lust’ geen kip. De voorgaande dagen begon hij al een beetje met lange tanden te eten als er kip op het menu stond. Maar hij at het nog wel. Maar iedere dag steeds minder in één keer. Hij kwam telkens terug om het voer beetje bij beetje te eten.

Tot gisteren.

Zoals gewoonlijk prak ik zijn voer en normaalgesproken kan hij niet wachten met eten tot ik uitgeprakt ben. Hij begint al te eten en de laatste dagen stoot hij zelfs met zijn kop tegen mijn hand. Als om te zeggen ‘mmmmm, lekker, ik begin alvast’. Behalve bij de kip, daar snuffelde hij eerst wat aan. Gisteren echter keek hij me aan, keek naar de kip en WEIGERDE te eten! Hij dronk zijn melk, snuffelde nog eens aan de kip of het misschien toch wat anders was geworden en ging toen demonstratief naar me zitten kijken!

Punt gemaakt. Dat was duidelijk. Dus….

Onze eigen katten moesten nog eten en toen heb ik van lieverlee maar Snor zijn voer verdeeld over de bakjes van Maud en Saar. Vervolgens heb ik rund in Snor zijn bakje gedaan en hij begon meteen te schrokken.

Ja, hij heeft me goed afgericht…

Maar een zwerver met honger is het in ieder geval niet meer. 🙂