Na een aantal dagen iedere vrije minuut in mijn moestuinproject te hebben gestoken, kan ik uiteindelijk heel tevreden om me heen kijken. Het is een gezellige bedoening geworden. Alles wat ik me bedacht had heeft een plaatsje gekregen. Niet helemaal volgens tekening maar dat gebeurt nooit bij mij. Meestal verandert er van alles gedurende mijn projecten en blijf ik aanpassen tot het goed voelt. En dat punt heb ik nu bereikt.
Intussen is onze kweekkas en de kweekkas van mijn schoonvader voorzien van glas. Twee mooie projecten in wording. Vooralsnog dient de kas van mijn schoonvader als opslagplaats en staan er in de gekregen kas tomaten- en paprikaplantjes. En twee stoelen. Want deze kas blijkt een dankbare rustplek te zijn geworden voor manlief en mij. Lekker uit de wind, een warm plaatsje voor een kop koffie tussendoor of op het einde van een drukke dag, een lekker glaasje wijn. Genieten. Praten. Of niet. Slow living. Het moment pakken dat zich voordoet voordat het voorbij is.
En terwijl we daar zo zitten op het einde van de dag worden we getrakteerd op iets heel erg moois. We horen het geluid van een specht. Al zoekend vinden we hem uiteindelijk hoog in de boom boven ons. Het is een groene specht. Maar hij is niet alleen! Een tak hoger zit er nog eentje. Dat zien we niet zo vaak. We blijven kijken tot ze verder vliegen, een andere boom in, niet meer zichtbaar voor onze ogen. Wat mooi!
Een perfect einde van een fijne dag.
Met dank aan manlief.
Mensen zoals wij
Ik ben blij
met jouw en mij
Ik ben blij
met jouw
en mij
X
©Ingrid Kretzer
De Piep-show 