Naar huis

En dan breekt toch weer de dag aan dat we naar huis moeten gaan.

Zoals gezegd, deze keer had onze vakantie best wat langer mogen duren. De onrust in mijn hoofd blijft te snel opspelen op momenten van stress. En dat wordt er niet beter op na het lezen van mijn mail, daags voor vertrek, als ik wil gaan inchecken.

Daags voor vertrek horen we dat de binnenlandse vluchten gecancelled zijn vanwege stakingen. En dat betekent dat onze voorlaatste dag in het teken staat van het zoeken naar alternatieven om in ieder geval tot in Athene te geraken. En dat blijkt er maar eentje te zijn: de veerboot naar Athene. Dus in plaats van het rustig afsluiten van onze laatste dag hier, waarbij het de planning was om nog even op ons gemakje de boel te poetsen, de was te doen en nog eens lekker uitgebreid te gaan eten aan zee, moeten we nu vroeg op om de veerboot te halen die ons in ongeveer 4 uurtjes naar Piraeus zal varen. Vandaar nog een anderhalf uur met de bus naar de luchthaven en dan nog wat wachten om dan eindelijk het vliegtuig te kunnen nemen naar Eindhoven. Naar huis.

Maar voor het zover is zijn we deze voorlaatste dag bezig met het opleveren van ‘ons’ huisje. En ook nu blijkt weer hoe gevoelig katten zijn.

Onze medebewoonsters zien onze bewegingen met lede ogen aan. Ze herkennen waarschijnlijk de rituelen. Wanneer we dan ’s avonds eindelijk aan het tafeltje gaan zitten op het terras, worden we dan ook uitgebreid langs de benen gestreken en geknuffeld. Ja, ik kan het niet anders noemen. Wij worden geknuffeld. Vooral de oudste kat blijft om aandacht vragen en luid spinnen. Ze springt beurtelings op de schoot van manlief en mij en kan niet genoeg krijgen van de aandacht. Mijn hand wordt hartstikke nat gezeverd.

En dan breekt de dag van vertrek aan.

Nog even een rondje maken voor de laatste controle.

De bakjes van de poezen zijn tot de rand gevuld met harde brokjes. Onze laatste melk in geïmproviseerde bakjes bij de brokjes gezet. Nog een laatste blik voordat we de luiken sluiten.
Op de foto is goed te zien wat de poezen hier allemaal van vinden. En dan is het zover. We gaan. De poezen doen ons uitgeleide en mauwen ons nog even na. En dan stappen we in de auto en gaan we op weg naar huis.

Dag poezen. Dag huis. Dag tuin.

Dag Griekenland.

Tot de volgende keer…