Nieuwe tuinbewoners

Een tijdje geleden zijn we gaan eten bij Kasteeltje Hattem in Roermond. Heel mooi gelegen aan de rand van de stad. Het speciale van deze gelegenheid zit ‘m voor ons, buiten het eten natuurlijk, in de entourage. In de tuin lopen er namelijk 2 hangbuikzwijnen rond die zo eigen zijn met de mensen dat je ze gewoon kunt aaien. Wat heet, er ligt er soms eentje aan de inkom! Maar, en het was voor mij de eerste keer dat ik ze in het echt zag, ze hebben ook twee loopeendjes. Ik was meteen verkocht! Die zouden perfect passen bij onze eigen beestenboel! Bijkomend voordeel is dat deze eendjes gek zijn op slakken! En daar hebben ook wij er meer dan genoeg van!

Al rondstruinend op Marktplaats kwam ik uit bij een nestje kuikentjes dat wel wat voor ons leek. Meteen een mailtje gestuurd naar de eigenaar maar helaas. Alle kuikentjes waren al vergeven. Maar, schreef de meedenkende meneer, hij kon ons bericht sturen wanneer moedereend weer broeds zou zijn. Dan reserveerde hij de kuikens wel voor ons. Dat leek ons wel wat en we reserveerden daarop vijf kuikens. Het wachten begon. De eigenaar zou ons bericht sturen wanneer moedereend broeds was en daarna wanneer de kuikentjes geboren waren. En dan moesten we nog wachten tot ze groot genoeg waren om alleen de wijde wereld in te gaan, bij moedereend vandaan. Het leek nog een hele tijd te gaan duren dus.

Maar dan, een paar dagen later nog maar, komt er weer een mailtje. Er waren drie kuikens van het laatste nestje niet afgehaald. Of we interesse hadden in deze omdat we er eigenlijk vijf wilden? Nou, die beslissing was snel genomen. Dan maar drie maar dan konden we ze wel al daags erna gaan halen!

En dus gingen we een dag later op weg, een grote doos mee en toch ook maar de kattenbench want we hadden geen idee hoe groot de beestjes al waren. Maar de bench bleek voldoende. Drie kleine schattige loopeendjes renden rond in een afgemaakt stuk in de tuin van de eigenaar. Een afgemaakt stuk tuin met een vijvertje. Gelukkig hebben we de wei al voorzien van een vijver want de beestjes blijken gek op water te zijn. En wat zijn ze leuk! Ze lijken klein maar wanneer ze rechtop staan zie je pas wat voor een vreemd figuur ze eigenlijk hebben en hoe groot ze zijn. Het lijkt totaal niet in verhouding te staan allemaal. Hele kleine ieniemienie vleugeltjes en een lang lijf met een rare nek. Eigenlijk lijken ze qua bouw een beetje op een pinguïn, ha ha ha.

We nemen de beestjes mee naar huis. Daar hebben we een voorlopig verblijf voor ze gemaakt in de tuin. Snor zijn hok is weer eens geannexeerd en daaromheen hebben we een kleine ren in elkaar gefabriekt. Het ziet er allemaal een beetje bij elkaar geraapt uit maar ja, het is maar voor even. Als ze groter zijn gaan ze de wei in maar nu moeten ze nog beschermd worden tegen de gevaren van het buitenleven.

Ze zijn wel erg bang. Ze blijken heel schrikachtig te zijn. Tegelijkertijd kun je je ogen niet losmaken van hun capriolen. Ze doen alles samen. En alles tegelijk. Staat er eentje op, staan ze alle drie op. Gaat er eentje eten of zwemmen, dan doen ze dat alle drie. Het lijkt een synchroon stel. Het ziet er heel vreemd uit. Maar ook grappig. En wat zijn ze gek op water inderdaad! De eerste dagen lieten we ze badderen in een grote platte schaal. Maar omdat de beestjes iedere dag ontzettend veel groeien, bleek die al gauw te klein. Daarom kregen ze ons voetenbadje maar ook dat wordt vandaag vervangen door een kleuterbadje. We hebben er nog een over van Piep. Dat kunnen we nu weer gaan gebruiken voor deze kleintjes. En wie weet. Misschien gaan we een dezer dagen met dit mooie weer nog eens met ze in het zwembad. Ik denk dat ze dit geweldig gaan vinden als je ziet hoe ze nu al duiken in dat kleine ondiepe badje.

Klein leven in de tuin! Geweldig!

Deze slideshow vereist JavaScript.