Cocoonen

Mijn schrijfsel met betrekking tot de donkere dagen heeft veel reacties losgemaakt.

Adviezen, hulp, reacties. Allemaal van harte gemeend en daar wil ik jullie voor bedanken.

Maar ik wil dit wel nader toelichten.

Een bepaalde mate van donkerheid hoort bij mij. Dat is iets waar ik me al lang geleden bij heb neergelegd. En soms kan ik hier goed mee om gaan, dit een plaatsje geven en soms een beetje minder. En als het een beetje minder is dan helpt de tijd van het jaar hier een aardig handje aan mee. Ook dat weet ik. Net zo goed dat ik weet dat ik een hele tijd nodig heb om dat ene uurtje tijdsverschil weer gecompenseerd te krijgen. (Kan dat alsjeblieft worden afgeschaft? Dacht dat nu wel genoeg bewezen is dat dit veel klachten met zich meebrengt en het echt geen verschil maakt in het energieverbruik.)

Maar goed.

Één van de adviezen die ik kreeg was om me aan te passen aan de natuur en mee te gaan met the flow kort gezegd. Dat is inderdaad het beste. En dat is precies wat ik op dit moment aan het doen ben.

Manlief is de deur uit vanavond en in plaats van de tv aan te zetten staat mijn playlist op met rustige muziek. Laat de wereld voor vanavond even buiten blijven. Kachel aan, kaarsjes aan, water bij de hand en mijn tablet natuurlijk. Heerlijke quality time. De poezen vinden dit geweldig. Lui ligt er eentje voor de kachel en heeft de andere zich stiekem in manliefs relaxstoel gevleid. Mag eigenlijk niet maar ach, ze ligt zo lekker. Af en toe gluurt ze mijn kant op maar ik doe maar net alsof ik dat niet zie. Laat haar maar lekker liggen genieten, den denkt ze dat ze iets doet wat niet mag. Vindt ze geweldig.

Dit is het einde van een heerlijk dagje voor mezelf. Samen met een vriendin de stad in geweest voor het scoren van wat carnavalsspullen. Ons getrakteerd op een heerlijke lunch natuurlijk. Daarna weer naar huis, de beestjes verzorgd. Piep liep vrijwillig met me mee naar de wei. De kippen zaten op stok, het schemerde al, en de ganzen hadden zich verzameld bij het hek. Alles en iedereen maakt zich inderdaad vroeg klaar voor de nacht. En dus doe ik dit vanavond ook. Er ligt nog werk op me te wachten maar ach, bij nader inzien ligt dat er morgenvroeg ook nog. Makkelijke kleding aan en genieten maar. Even dit rustmomentje pakken. Het voelt aan alsof ik ergens op wacht. Alsof ik even in de pauzestand sta. Het is niet erg. Gewoon nu even genieten van dit moment. Het is zo weer morgen…

Maar de feiten halen me in. Een slecht bericht via mijn vader, een slecht bericht van een vriendin. En met slecht bedoel ik ook slecht. De grote K slaat weer om zich heen. Afschuwelijk. En toch, al append met mijn vriendin, komen we samen, alweer, tot dezelfde conclusie. Laten we gewoon genieten, samen, van het moment, met de mensen waar je om geeft of alleen, dat ligt er helemaal aan. Maar pak dat moment. En dus stuur ik in gedachten alle goeds naar de mensen waarvan ik weet dat die het moeilijk hebben. En cocoon ik nu. Helemaal in het nu.

Lieve groetjes allemaal,

Ingrid