Gijs en Meisje Deel 2

Het is zover.

De mensen die Gijs en Meisje komen halen, zijn gearriveerd. Ze hebben een grote bench in de auto staan. Het lijkt me het handigste om Gijs en Meisje één voor één te pakken en naar de bench te brengen. Wanneer we ook nog eens met de bench zouden moeten dragen waar de ganzen inzitten, dan levert hen dat teveel stress op ben ik bang. Maar eerst volgt er een kleine rondleiding door de tuin en wei. En zijn de mensen helemaal idolaat van onze drie P’s. Tja, wat moet ik zeggen? Ze zijn ook gewoon lief en leuk. Grijns.

Het is een fijne kennismaking in ieder geval. Ik mag altijd naar Gijs en Meisje komen kijken wanneer ik dat wil en ik geef aan dat, mocht het allemaal tegenvallen, ze gewoon weer naar hier kunnen komen. Mevrouw vraagt nog of ik echt niks wil hebben voor mijn ganzen maar dat wil ik niet. Ik geef ze af aan iemand waarin ik vertrouwen heb dat onze ganzen goed terecht komen. Van wie ik denk dat er goed voor ze gezorgd zal worden. Wanneer ik hier iets voor zou vragen zou dat betekenen dat ik ze verkocht zou hebben en dat staat me tegen. Misschien een redenatie die niet iedereen kan volgen maar zo zie ik het.

Het moment is gekomen. Langzaam maak ik de ruimte van Gijs en Meisje kleiner. Steeds kleiner tot ze geen kant meer op kunnen. Rustig pak ik Gijs het eerste. Gijs omdat ik niet wil dat hij me aan zal vallen wanneer ik zou beginnen met Meisje. Alles verloopt redelijk rustig. Wanneer ik Gijs goed vast heb, geeft hij zich over. Hij verroert zich niet meer tot hij in de bench zit. Manlief volgt meteen met Meisje zodat ze niet gescheiden zullen zijn. Het is een prima aanpak. Met pijn in mijn hart zwaai ik hen uit. Wens hen in stilte veel geluk met hun nieuwe thuis. En hoop van harte dat ze het goed zullen kunnen vinden met hun nieuwe familie.

 

Een dag later krijg ik een appje. Gijs en Meisje houden zich nog een beetje afzijdig van de groep maar er wordt wel gecommuniceerd. Niet geblazen maar zachtjes over en weer gegakt. Dat klinkt positief. Intussen mis ik hen wel. Wanneer ik naar achteren loop is de wei rustig en leeg. Het zal wel wennen. Een appje een weekje later laat weten dat Gijs en Meisje het enorm goed doen. Ze lopen samen met de rest en kunnen het ook goed samen vinden. Én, zegt het appje, er zijn ook nieuwe eendjes. Loopeendjes. Omdat ze de drie P’s zo leuk vonden!

Eind goed, al goed.