Piep redt een egel

Op een dag ben ik in de tuin aan ’t werk en zoals gewoonlijk is Piep bij me in de buurt.

Tenslotte moet ze controleren of ik mijn werk ook goed doe. (Lees: ieder sprietje dat ik in mijn emmer gooi er weer uit halen en controleren op eetbaarheid. Wat zelden het geval is.)

Als ik de wei in loop om mijn emmer te legen op de mesthoop, blijft ze achter in de tuin. Veel te bang dat ze dan van mij in de wei moet blijven.

Ze kuiert achter me aan tot aan het zwembad. Meestal gaat ze op de rand zitten luieren, af en toe afgewisseld met een plons in het water. Daarna gaat ze zich uitgebreid wassen. Om er vervolgens weer uit te komen en zich dan een paar uurtjes bezig houden met het op zijn plaats leggen van haar veren.

Ik denk dat wij de properste gans van heel Nederland hebben. Misschien nog wel daar buiten.

Maar goed, ik dwaal af.

Als ik terug kom in de tuin, zie ik dat Piep heel geconcentreerd in het water zit te kijken. Kopje scheef zodat ze met één oog goed kan kijken naar dat iets wat zich klaarblijkelijk in het water bevindt. Als ik ga kijken zie ik dat er per ongeluk een egel in het water is beland. Hij probeert uit alle macht boven water te blijven maar hij is al erg moe. Waarschijnlijk heeft hij er al een tijdje in gelegen. Met ons netje haal ik hem uit het water. Hij leeft nog wel maar is duidelijk uitgeput.

Ik zet hem op het gras en laat hem daar liggen zodat hij kan bijkomen. Piep vindt het allemaal zeer interessant. Ze staat er met haar neus bovenop. Er is wel één ‘maar’ in Piep haar ogen. De egel krijgt veel te veel aandacht van het vrouwtje.

Om de zoveel tijd ga ik eens kijken hoe de zaken er voor staan. Het egeltje heeft zich nog steeds niet opgerold of verplaatst. Wel begint hij nieuwsgierig om zich heen te kijken. Ik steek de schep in de grond en vang een paar regenwormen. Ja, die gaan al naar binnen. Ik moet ze wel echt voor zijn neusje houden maar hij pakt ze in ieder geval aan.

Een hele tijd later is hij zover opgeknapt dat hij wat begint te bewegen.

Als ik weer naar hem ga kijken en hem voer, is Piep het zat.

Een egel uit het water halen, ok, dat is tot daar aan toe. Tenslotte is het wel Piep haar water hė! Maar dat het mormel nu ook nog alle aandacht van de wereld krijgt! En dus pikt Piep op de egel. En die blaft terug!

Ik moet heel erg lachen maar ben ook verbaasd. Het geluid van een egel is nieuw voor me. Maar hij snuift als een klein hondje en maakt een soort blaffend geluidje.

Het maakt Piep allemaal niks uit. Dat ding moet weg en wel zo snel mogelijk. Ze wil weer een por uitdelen maar de egel rolt zich op en gaat lekker liggen slapen. Kennelijk voelt hij zich in zoverre op zijn gemak en nog niet helemaal fit, dat hij gaat liggen slapen zonder zich eerst ergens te verstoppen. Piep blijft om hem heen draaien maar als ik wegloop om verder te werken in de tuin, komt ze, na wat gevlei, toch met me mee.

Van een afstandje houd ik de egel in de gaten. Op een bepaald moment zie ik dat hij begint te lopen. Hij kruipt in de beukenhaag. Waarschijnlijk voelt hij zich daar toch wat veiliger. Er staan waarschijnlijk niet elke dag een mens en een gans om je ziekbed.

Ook Piep heeft de egel in de gaten gehouden. Haar kopje scheef en één fel blauw oog gericht op de indringer. Bek paraat om te pikken. Ze ziet er zo heel brutaal uit. Maar de egel zit nu lekker verstopt en Piep kan er niet meer bij.

Dat is blijkbaar ok in Piep haar oog. Tenslotte is de egel weg uit HAAR tuin en is de aandacht van HAAR vrouwtje nu weer exclusief voor haar…