Aan de beterende poot?

Manlief heeft er een gewoonte van gemaakt om zijn overal en handschoenen aan te trekken als het tijd is voor Piep haar spuitjes. En dat heeft mevrouw heel snel in de gaten! Hij kan gedurende de dag rustig bij haar zitten en rond lopen in de tuin samen met haar zonder dat er iets aan de hand is maar zodra hij zijn overal aan heeft, probeert ze er tussen uit te gaan. De slimmerd.

Ook het naar binnen doen ’s avonds gaat prima. Ze loopt voor ons uit het tuinhuis in en gaat meteen naar haar matje. Wanneer we nog even de tijd nemen om bij haar te zitten dan gaat ze eten of drinken. Ze lijkt de opsluiting niet erg te vinden in ieder geval. Wel maakt ze er een enorm zootje van. Maar dat nemen we dan maar even voor lief. Het is tenslotte allemaal op te vegen.

Doordat ik een weekje vrij heb, ben ik vanmorgen wat later dan anders om Piep naar buiten te laten. En zie ik meteen dat mevrouw de tijd gebruikt heeft om het tuinhuis eens wat meer te verkennen. Wat een rommeltje is het. Maar wel een goed teken. Ze loopt goed en inspecteert weer alles fanatiek met haar snavel. Ze wiebelt niet meer op en neer. De evenwichtstoornis lijkt voor het moment verdwenen. Het lijkt erop dat de medicatie aanslaat. Godzijdank! Dat is kadootje 1 voor vandaag.

Nadat ik Piep naar buiten heb gelaten, het tuinhuis heb geveegd en naar achteren ben geweest om de rest van ons beestenspul te verzorgen, loop ik terug naar het huis. Piep klimt zojuist uit het bad na een heerlijke frisse ochtendduik. Zo leuk om te zien hoe zij hiervan kan genieten. Ze buitelt echt door het water. En in dit geval heeft dit niets te maken met haar evenwichtsstoornis gelukkig. Ze staat zich vervolgens op de rand te soigneren en gakt eens luid wanneer ze me ziet lopen. Ik hurk even bij haar neer en streel haar voorzichtig over haar borst. En dan duwt ze haar kop tegen me aan en vervolgens haar hele lijfje. Ik ben verrast! Dat heeft ze al lang niet meer gedaan! Kadootje nummer 2 is een feit voor vandaag. Helemaal blij sta ik op en loop weer richting huis om dan toch echt lekker mijn kop koffie te gaan drinken. Een geruis van vleugels en een gegak van jewelste en ja hoor, daar komt madammeke aangevlogen over het gazon. Ze gaat mee naar binnen, de serre in. Ik laat de deur open, zet een bakje water neer en terwijl zij geniet van het water en de hele tijd naar me op kijkt om te zien of ik ook naar haar kijk, drink ik van mijn koffie. En geniet ik. Piep lijkt in de gaten te hebben dat ik nu ruim tijd voor haar heb en maakt daar gebruik van. En ik geniet vanwege het feit dat ze dat doet en dat ze zo goed er boven op lijkt te komen. Weer een kadootje!

En de dag is nog niet voorbij!

Een opgeluchte groet van

Ingrid