Ofschoon ik nog niet veel over de bijen heb geschreven dit seizoen is dat niet omdat er niks gebeurt op dat gebied. In tegendeel. Ze houden ons behoorlijk bezig, onze kleine vriendinnetjes uit de wei. 

De trend zoals die landelijk te zien is herkennen wij niet. Wel dat de ontwikkelingen van de volken grillig verloopt. Maar ja, wat wil je ook met het weer van dit jaar. Desondanks hebben onze volkjes zich ontwikkeld tot enorm grote volken waar we toch een behoorlijke voorjaars- en zomer opbrengst van hebben gehad wat honing betreft. Maar de verhuisdrift van de dames? Ongelooflijk. Iedere keer wanneer we andere plannen hadden werden die doorkruist door de bijen. En konden we weer een zwerm scheppen uit de fruitboompjes in de wei. Waar we voorheen 2 kasten hadden staan en dit ook voldoende vinden, staan er nu 6 kasten. Weliswaar is het nu ook weer de tijd dat de wintervoorbereiding begint en we de kleinere volkjes met elkaar gaan verenigen. Dus over een paar weken is het, voor ons gevoel, weer allemaal te overzien.

Maar niet alleen de bijen houden ons bezig. De slakkenplaag duurt voort. Wat betekent dat ik nog steeds iedere dag slakken raap. Iedere dag haal ik er een aantal van de courgettes af. 

Met mooi weer iets minder dan met regenweer maar toch. Iedere slak die ik weg raap betekent geen eitjes voor een volgende overdosis slakken. Dat de slakken een goed jaar hebben is ze goed aan te zien. Zulke lange en dikke exemplaren heb ik niet eerder gezien. En zulke aangevreten courgettes heb ik ook nooit eerder gehad. Daarom houd ik de courgettes met argusogen in de gaten. Zodra ze groot genoeg zijn pluk ik ze en verwerk ik ze meteen. Gek genoeg hebben de slakken een voorkeur voor de bolcourgettes. Die ene wat toch al aangevreten is laat ik dan ook maar hangen in de hoop dat de slakken tevreden zijn met deze totdat ik ze weg kan rapen. 

En verder is het een vreemd jaar in mijn moes-en bloementuin. De dille is helemaal niet opgekomen terwijl ik deze zo graag in mijn kruidenbak had als aantrekker voor de Koninginnenpage. Dat is jammer genoeg niet gelukt. Daarom heb ik de venkel door laten schieten en zowaar. Er zitten 6 ieniemienie rupsjes op van de Koninginnenpage. Daar ben ik heel erg blij mee. De vlindertelling is aan mij voorbij gegaan dit jaar. En landelijk blijkt dat er veel minder vlinders geteld zijn dan andere jaren. Ook daar is onze tuin anders in. We hadden in het voorjaar al veel vlinders en nu nog. Er zat zelfs een Spaanse vlag op de vijgenboom! En niet alleen vlinders. Ook waterjuffers en libellen. In de kleine kas vond manlief tijdens het verplaatsen van de tomaten een hele vreemde rups. Echt lang. Zo’n 11 cm. En met een stekel op zijn kont. Nadat we de rups gegoogeld hadden bleek het om Avondrood te gaan. Een hele mooie nachtvlinder. Geweldig. 

In de kassen gaat het gelukkig prima. De tomaten staan er goed op. Inmiddels heb ik ze eens goed gesnoeid. Het scheelt meteen aan bewegingsruimte in de kas. Ook de afrikaantjes doen het hier goed. De basilicum dan weer iets minder. Verder beginnen de witte kool, bloemkool en broccoli al wat te worden. Krijg ik al pompoenen en staan de dahlia’s er eindelijk goed op. Niet zo goed als wanneer ik ze in de volle grond zou hebben gezet maar dat is weer een les voor volgend jaar.

Ook dit jaar is er weer volop egelverkeer in de tuin. Gisteravond hoorden we er twee op het terras behoorlijk ruzie maken, er was een gesnuif van jewelste. En vanmorgen hoorde ik ineens een heel vreemd gepiep uit de beukenhaag komen. Meteen gaan kijken natuurlijk want Maudje en Greumelke toonden ook al interesse. Het bleek een egel te zijn. Een gewonde egel. Hij liet zich niet bekijken en rolde zich meteen op toen ik hem wilde pakken. Wel zag ik pus. Maar waar het vandaan kwam kon ik niet achterhalen. In een doos dan maar en maar weer naar het NHC brengen zodra we tijd hebben. Wat brokjes en water in de doos, wat gescheurde kranten. Maar het egeltje reageerde niet echt. Toen ik later in de garage ging kijken had hij zich nog niet verroerd. En met op pakken bleek hij te zijn overleden. Zo jammer…

En momenteel zit ik te posten bij de rozen. Gisteravond zag ik voor het eerst een Aziatische hoornaar in de tuin. Op de rozen dus. Aangezien ik mijn telefoon niet bij me had kon ik geen foto maken en een melding maken hiervan. Wel heb ik een wiekpot gemaakt en die hangt nu in de buurt van de roos waar ik het beestje zag. Zodra deze zich weer meldt moet de tijd gemeten worden tussen wegvliegen en weer terug komen naar de pot. En de richting bepalen. Zodat we een indicatie hebben waar het nest zich bevindt. O ja, en een foto maken natuurlijk voor de melding.

Dus, zoals jullie hebben kunnen lezen, er is altijd wat te doen. Saai is het hier nooit.