Lang geleden, toen we ons huis hadden gekocht en we bezig waren met de aanbouw, vonden de bouwvakkers het 23 december dan toch goed geweest. Ze namen een paar dagen vrij. Hét moment voor mij om eindelijk de kerstboom op te kunnen zetten. De eerste kerst in ons eigen huis.
Omdat er een houten schot geplaatst was in de opening tussen het oude en nieuwe deel, daar waar een schuifdeur gepland was, was dat in mijn ogen een perfecte plaats voor de kerstboom. Hij camoufleerde het schot en stond zo mooi in het zicht vanuit iedere hoek. Ik was er zeer tevreden mee toen hij eenmaal was opgetuigd. Muziekje erbij, glaasje wijn en koken maar. Voor mij kon Kerst beginnen.
Rond 16.00 kregen we een telefoontje van de glaszetter. Of het uitkwam dat ze de ramen met enkel glas kwamen voorzien van dubbel glas de volgende dag? Ze hadden onverwacht een plekje vrij. Ze konden dan werken vanuit de nieuwbouw. Zo zouden we geen hinder hebben (lees troep) van de werkzaamheden. Nou, in dat geval, prima. Kom maar.
De dag erna stonden de mannen op de stoep en begonnen aan hun werk. Ze haalden het betreffende raam eruit, brachten het naar de nieuwbouw, haalden daar het enkel glas eruit en plaatsten het dubbel glas er in om het vervolgens weer op zijn plek te hangen. We hadden er inderdaad geen last van. Tot ze bijna klaar waren…
Op een bepaald moment stonden de deuren van de nieuwbouw voor en achter tegelijk open. De wind had even vrij spel. Dat even was genoeg om het schot van zijn plaats te blazen. Een gigantische knal, een kerstboom die onder het schot lag en overal glas van de kerstballen. Ik stond erbij en keek ernaar. Totaal verpopzakt zoals ze dat hier zeggen.
Heel even was ik woest maar dat gevoel verdween snel toen ik het beteuterde gezicht zag van de glaszetter. Arme man. Het was natuurlijk helemaal niet zijn bedoeling en hij kon er al helemaal niks aan doen. Behalve de deuren gewoon gesloten houden maar ja. Het was gebeurd. Hij bood nog aan om nieuwe ballen te vergoeden. Maar daar had ik ze nog niet mee in huis. En sowieso vond ik dat niet nodig. Hij had het niet met opzet gedaan.
En dus toog ik een kwartier voor sluitingstijd nog snel naar de plaatselijke Hema. Heel veel keus was er niet meer maar het zijn wel de ballen geworden die de basis hebben gelegd voor mijn huidige kerstballenverzameling. Ieder jaar komen ze uit de doos en ieder jaar weer is het een feest van herinneringen. Het is een gewoonte geworden om jaarlijks een of twee ballen toe te voegen aan de verzameling. Doordat ik ze krijg van iemand. Of omdat ik spulletjes die ik heb gekregen en een betekenis hebben, bombardeer tot kerstboom-ornament. En heel soms koop ik een bal erbij. Maar dan moet hij wel heel bijzonder zijn én passen bij de kleuren van mijn verzameling.
Vandaag is het 21 december. Gisteren ging de deurbel en stond tot mijn verbazing de glaszetter aan de deur. Manlief had hem een tijdje terug gebeld over een raam waar ander glas in moest. Of hij er even naar kon komen kijken? Hij had nu een momentje vrij…
De Piep-show 
Een kort moment dacht ik: de glaszetter komt je alsnog een doos met heel fraaie kerstballen brengen… 🙃 De man heeft iets met ‘vlak voor de kerstdagen’… maar het komt vast goed. Heerlijk blogje! Doet me denken aan een van de eerste kerstperiodes in het Gele Huis, dat we de keuken sloopten. Erg ‘merry’ en de ‘peace on earth’ was soms ook wel even ver te zoeken… En je hebt een prachtige verzameling kerst’ballen’! Mooi, als elk stuk ook een mooie herinnering heeft. (En een leuke foto van jullie!) Liefs uit het noorden! XX
LikeGeliked door 1 persoon
Herkenbaar, verbouwen haalt niet altijd het beste in me naar voren 😁
Ja, de bal met foto. Samen met mijn schoonmoeder. Een mooi herinnering aan een mooi feest.
Veel liefs voor jullie, geniet van de sneeuw, de feestdagen en elkaar.
Dikke knuffel XXX
LikeGeliked door 1 persoon
Dikke knuffel terug! XX
LikeGeliked door 1 persoon