Kastanjes

Het zijn er veel dit jaar. Heel erg veel.

De ganzen vinden het niet erg. Zij zijn gek op kastanjes. En wat blijkt? Onze bende van drie ook. Zij zagen de ganzen tussen de bolsters wroeten en knabbelen en alles wat de ganzen doen wordt bere-interessant gevonden. En dus gingen de eendjes ook wroeten. Alleen kregen zij de kastanjes niet kapot. En moesten ze het doen met de restjes die de ganzen achterlieten. Maar wat vonden ze dat lekker! Waarop manlief een aantal kastanjes zodanig kapot maakte dat de eendjes aan de kastanjes konden knabbelen maar toch nog wat werk moesten verrichten om de schil ervan af te krijgen. Bezigheidstherapie. Ze vonden het geweldig.

Maar die bolsters. Pfff….. een ieder jaar terugkerend ritueel. Zodra ze beginnen te vallen, hark ik ze iedere dag bij elkaar. In eerste instantie bevatten deze nog geen kastanjes. Is het meer een soort rui van de boom. Maar naarmate de tijd vordert bevatten ze toch uiteindelijk echte dikke kastanjes. Het is uitkijken geblazen tijdens het harken. Ze kunnen gemeen op je hoofd terecht komen. Tijdens het harken kijk ik dat ik de kastanjes zoveel mogelijk eruit haal. Voor de ganzen. Om ze later in de winter mee te kunnen verwennen. Totdat er zoveel bolsters vallen dat dit geen doen meer is. Vanaf die tijd wordt er alleen nog maar bij elkaar geharkt. Tot de hele boom leeg is. En dat duurt een hele tijd.

Omdat de oogst dit jaar enorm is geweest besluiten we de bolsters af te voeren naar het milieupark. Zo zijn we er met een paar keer rijden vanaf. Maar dat valt tegen. Wanneer alles is opgeruimd zijn we 4 keer heen en weer gereden. Maar dan is ook echt alles weg en ziet de wei er weer mooi opgeruimd uit. Overigens was het geen straf om de bolsters weg te werken. Want wat was het mooi buiten. De zon scheen en het was niet koud. De kleuren van de kastanjebomen kleurden prachtig in het licht. Alle tinten rood, bruin en geel schitterden in de zon. Het gezelschap van de ganzen en de eendjes zorgde voor de nodige gezelligheid. Want onder die laag bolsters lag natuurlijk een grote voorraad kastanjes. Een voorraad die tot nu toe buiten hun bereik was gebleven. Die laag heb ik ook laten liggen. Ik heb een aantal kisten vol staan die de komende winter gevoerd kunnen worden. Maar de kastanjes die nu te voorschijn komen mogen ze lekker opknabbelen. Een extraatje bij het kweken van wintervet. En een tegemoetkoming aan de rest van al wat er, buiten onze notie, leeft in de wei.