Vrijdags ’s nachts arriveren we thuis.
Thuis.
Wat een heerlijk woord. Onze beestjes, ons eigen bedje, de alledaagse vertrouwdheid…
Vakantie is mooi maar naar huis gaan ook.
En tegen alle verwachtingen in is de ontvangst allerhartelijkst. De poezen staan al voor de deur te wachten en beginnen meteen met kopjes geven en snorren. Dat is wel eens anders geweest. Ze krijgen niet genoeg van het geknuffel en als we dan eindelijk naar bed gaan, kruipen ze heel vast tegen ons aan. Genietend van het contact.
En dat gaat zo nog een paar dagen door. De hele dag door lopen ze in en uit als om te controleren of we er nog zijn. We kunnen het dan ook niet over ons hart verkrijgen om de dag na thuiskomst lekker te gaan uit eten. Dat kunnen we echt niet maken. Dus maken we er een heerlijk avondje thuis van. Net zo leuk. Kachel aan, wijntje erbij en nog even de foto’s bekijken van de vakantie, lekker ontstressen.
Ook Snor is blij dat we er weer zijn. Tijdens het voermoment blijft hij zich maar tegen me aan drukken en kan hij niet genoeg geaaid worden. En snorren. Ik voel zijn hele lijfje trillen. Of lijfje. Hij is goed verzorgd tijdens onze afwezigheid. Hij voelt lekker flink aan. En weer met een prachtige wintervacht. Wat is hij toch mooi.
Alleen onze Pieperd is beledigd.
Ik ben de nacht van thuiskomst nog even naar achteren gegaan en toen was ze heel verrast om me te zien en wilde ze meteen mee de tuin in. Maar daags erna? Ze komt niet naar ons toe en wil ons een tijdje aan de poort laten wachten voordat ze de tuin inkomt. Het voelt als straf, ha ha ha. Tja, dan niet. Gaan we weer naar binnen en kijken we later nog eens of ze van gedachten is veranderd. Uiteindelijk zien we haar langs het hekwerk paraderen. Een teken dat ze toch wel graag de tuin in wil. En dat wil ze inderdaad. Maar verder zijn we lucht voor haar. Ze wil niet worden aangehaald, ze wil niet naar mijn klompen pikken en niet door mijn haren vegen. En dat houdt ze echt een paar dagen vol. En ineens is het weer over. Is ze weer de oude Piep. Maar het allerbelangrijkste is dat ze de vakantie goed heeft doorstaan. Ze loopt niet beter maar ook niet slechter. Ze vindt het gezelschap van Mop en Gijs prima, op haar voorwaarden en alleen in de wei. Niet in de tuin.
Ach ja, zo weet iedereen zijn plaats weer.
Fijn.
Weer thuis.
De Piep-show 