Het is ongelooflijk wat we deze zomer met Snorrie hebben bereikt.

De schuwe kat die helemaal in het begin eigen is gemaakt met het voorzichtig voeren op vaste tijden, is niet meer terug te kennen.

Vorige zomer stond in het teken van hem te laten wennen aan ons en zijn vertrouwen te winnen. Dit blijkt zo goed gelukt dat ik Snor in het voorjaar zijn teken kon wegnemen en zijn klitharen af en toe mocht verwijderen.

Maar gaandeweg deze zomer bleef hij meer en meer in de buurt. Zodra we buiten zijn of een van ons buiten is, ligt hij ergens niet zo heel erg ver van ons vandaan. In het begin nog om aan te geven dat het tijd voor zijn eten werd. Nu blijkt hij deze tactiek steeds meer te gebruiken om extra knuffeltjes te krijgen. Vaak blijft het eten in eerste instantie dan gewoon onaangeroerd. Ook het tussendoor geven van extraatjes op plaatsen die voor hem niet logisch zijn, blijkt te hebben gewerkt. Met dank aan onze eigen dames Saartje en Maudje. Via hen leert hij hoe het er tussen ons aan toe gaat. En durft hij dan ook te komen bietsen als we bijvoorbeeld aan het bbq’en zijn. Toen manlief laatst thuiskwam met een gebakken vis, wist hij helemaal niet hoe snel hij zijn reserves moest overwinnen. Die geur was toch wel heel erg aantrekkelijk. Gelukkig voor hem vond Maudje hier niet zo veel aan en bleef alles liggen voor hem. Hij at het helemaal op, likte de tuintegel nog eens goed schoon en dat gewoon aan manlief zijn voeten.

’s Morgens ligt hij geduldig te wachten wanneer we eens wat later wakker zijn. Hij zit dan op de tafel te wachten of hij ligt in het fruitkistje naast de deur te dutten. Steeds vaker probeert hij om even naar binnen te sluipen. Meestal blijft hij toch heel braaf zitten wachten op de deurmat terwijl hij mij in de gaten houdt wanneer ik de spullen verzamel om hem te voeren.

Ook nu, tijdens het tikken van dit stukje, ligt hij in de buurt te dutten. Zo juist is hij voor me langsgelopen en heeft hij eens gedronken aan het zwembadwater. En nu ligt hij onder een ligstoel te dutten.

Blijkbaar vind hij het toch wel goed bij ons.

Hij is in ieder geval geregeld verzekerd van zijn natje en zijn droogje.

En nu denken we er serieus over na om een hondenhok aan te schaffen waar meneertje zich deze winter zou kunnen verschuilen en waar hij ons toch in de gaten kan houden.

Wie richt er wie hier af? 😉