Het is de zaterdag van het buurtfeest en het is weer loeiheet.

Je zal maar moeten voetballen in zo’n plastic geval, de bubbelbal.

Pffff……

Vorig jaar ben ik zo gek geweest maar dit jaar sta ik weer als vanouds als vrijwilliger op mijn vaste stekje. De cateringtent. Van hieruit heb je een goed zicht op het speelveld. Het is alleen niet het juiste weer om achter een bbq, een bakplaat en een friteuse te staan. Maar het mag de pret niet drukken. Zoals altijd eigenlijk.

Wanneer de verkoop tegen de avond zo goed als stil ligt, ruimen we de boel op. En kunnen we ons eindelijk gaan zitten. Poe, poe, wat ben ik moe gestaan. Buiten staan de tafels nog steeds opgesteld en we installeren ons met een aantal mensen rond een tafel net buiten de tent. Zo krijgen we toch alles mee wat er binnen gebeurt maar kunnen we gewoon even met elkaar bijkletsen.

Aangezien het donker begint te worden zien we nu in de verte dat er drie onweren rondom ons een luchtspel geven. Heel erg mooi en vooralsnog ook nog heel ver weg. Voor de zekerheid checken we Buienradar maar het hele gebeuren zal langs trekken zonder gevaar op te leveren voor het tentfeest. We genieten van deze avond, zeker omdat we een jarige in ons gezelschap hebben.

Maar dan slaat het weer om. Het begint te waaien en dat wordt al snel een stuk heviger. In allerijl worden de spullen die buiten staan verzameld door de aanwezigen en wordt alles naar binnen gedragen. Het is dan 0.00 uur en manlief en ik besluiten dat we het ook wel welletjes vinden. We gaan naar huis, ook omdat ik niet zo’n fan ben van onweren en tenten.

Zoals gewoonlijk checken we thuis nog even of alles in orde is met de beestenboel. De katten zijn gelukkig binnen en Piep is al eerder op de avond terug de wei in gedaan. (Één van ons komt tussen de gebeurtenissen door altijd even naar huis om te voeren en om Piep naar achteren te doen). Achter in de wei zijn de ganzen heel erg onrustig door het waaien en het onweer. Piep is zelfs gewoon bang. Daarom zet ik de poort tussen de weien open zodat ze bij Mop en Gijs kan gaan lopen mocht ze zich daar prettiger bij voelen. En dat doet ze blijkbaar. Een kijkje in het kippenhok levert echter een probleem op. Er is een kip weg. Ze is in ieder geval niet in het hok. Het gebeurt zo heel af en toe wel eens en meestal zitten ze dan op vaste plaatsen te wachten tot ik ze vind en het hok in draag. Maar op de geijkte plaatsen is geen kip te zien. Letterlijk en figuurlijk.

Wat is dat nu voor iets?

Met de zaklamp besluit ik om de wei af te gaan zoeken en al doende begint de regen en het onweer net op dat moment los te barsten. Een flinke onweersslag en dan begint het keihard te regenen. En daar sta ik dan, midden in de wei. Ik ben inmiddels helemaal doorweekt. Omdat het toch niet meer uitmaakt zoek ik verder naar de kip en uiteindelijk vind ik haar. In de uiterste hoek van de wei ligt ze. Dood. En flink aangevreten. Zo te zien is een roofvogel de dader. Bah… Omdat het nu toch niet meer uitmaakt ga ik naar binnen en laat ik de kip zolang liggen waar ze ligt. Piep, Mop en Gijs zitten samen. In de buurt van het hekwerk waar aan de andere kant de grote groep ligt. Het voelt veiliger zo denk ik.

De dag erna loop ik naar achteren met een schop. De kip ligt nog op dezelfde plaats. Alleen is het net alsof er een grote hoop zand over haar heen ligt. Nadere inspectie levert echter een bewegende hoop zand op. Tja, met dit weer zijn de vliegen er snel bij en ontwikkelen de vliegeneitjes zich blijkbaar ook razend snel. Ik begin een gat te graven om onze kip in te begraven maar dat blijkt nog geen sinecure. Door de droogte is de grond keihard. Na wat een eindeloos gebikkel lijkt, is het gat zodanig dat de kip er in past. Ik gooi het snel dicht en trap alles goed aan. Het zweet druipt aan alle kanten van me af. De neiging om nu met kleren en al het zwembad in te springen is erg groot.

In de dagen erna merk ik dat ik de kip toch wel een beetje mis. Deze kip weigerde om haar eitjes in het kippenhok te leggen en had een vaste plek in mijn hooivoorraad. Om de dag lag daar een vers eitje.

Tja, en nu zijn er nog maar vijf kippetjes…