In mijn vorige blog had ik het over een egeltje dat zich ietwat anders gedroeg.

En dat ik Snorrie zijn melk wat hoger had gezet omdat de egel hier niet aan mocht drinken.

Nu, dat van de melk hoger zetten heeft duidelijk niet gewerkt.

Ik denk dat de foto’s voor zich spreken.

  

Wat op zich grappig is toen ik deze foto’s maakte, is dat de egel Snorrie wegjoeg tijdens zijn eetmoment. Hahaha, en Snorrie ging ook nog. Op een afstandje beteuterd kijkend hoe de egel aan zijn eten, zijn melk en nog erger, aan zijn room zat. Die hij hierna niet meer hoefde. Zou ik ook niet meer willen als iemand anders met zijn pootjes in mijn eten had gestaan.

Ik heb foto’s gemaakt van de egel tijdens deze actie en daarna de melk weggespoeld met water waar de egel nog aan zat te drinken. Omdat hij daar ziek van wordt. Vond ‘ie niet zo leuk. Ter compensatie heb ik hem aan het zacht voer van Snorrie laten eten. Vond Snorrie weer een beetje minder. Ach ja, wanneer doe je het goed.

En omdat ik nu toch heel dicht bij de egel kon komen, heb ik hem ook even gewogen. Hij weegt 497 gram. En daarna heb ik de egelopvang maar weer gegoogled om te kijken wat we moesten doen. Of we wat moesten doen. Maar omdat dit zich allemaal afspeelt begin november en de egels laat november, begin december, afhankelijk van hun leeftijd, in winterslaap gaan, hebben we hem laten lopen. Afgaand op het advies van de egelopvang.

Een aantal dagen lang kwam de egel overdag, ongeveer rond 16.00 uur, tijdens Snorrie zijn eetmoment aangelopen. Hij liep een aantal rondjes over het terras. Rommelde wat tussen de bladeren bij de deurmat en ging vervolgens Snorrie zijn bakjes langs. Deze werden grondig uitgelikt. Hij bleef dan gerust een klein uurtje rondhobbelen.

En toen ineens bleef hij weg. Niet meer gezien.

Zou hij dan nu toch aan zijn winterslaap zijn begonnen?

Net nu het weer eigenlijk te warm is voor deze tijd van het jaar? Ook de nachten?

Vreemd…