Geluksmomentjes 

Ik sta tussen mijn moestuin bakken. Triest kijk ik om me heen. Een project dat er niet van is gekomen dit jaar. Geen puf voor. Alsof ik dit vorig jaar voorzien heb, heb ik in twee bakken bollen gepoot met bij-vriendelijke bloemen. En in de aardbeienbak heeft zich Ijzerhard gezaaid. Verbena. Bomvol staat deze te stralen met paarse bloemstengels die maar blijven groeien. In de andere twee bakken staan nog wat kruiden en munt. De munt heeft zich overal uitgezaaid. Aan één kant heeft het langs het hekwerk een haag gevormd. Ik laat het maar zo voor nu.

In de kassen heb ik wel tomaten gepoot. Zelf voorgetrokken ook nog. Maar de arme tomaten hebben het zwaar gehad. Ze werden geregeld vergeten met water geven. Toch komen er tomaten aan. En ze zijn lekker. Heel zoet. Ik stop een klein smaakbommetje in mijn mond en geniet hier even van met mijn ogen dicht. Heerlijk. Wanneer ik mijn ogen open doe en weer naar de bakken loop zie ik een koninginnepage op de verbena zitten. Wat zijn ze toch mooi. En alsof het niet op kan, komt er aan de andere kant van dezelfde plant een kolibrie vlinder snoepen van de nectar. Even baal ik ervan dat ik mijn telefoon binnen heb laten liggen. Maar helaas, geen telefoon dus geen foto. Dat moment duurt maar heel even want ik besef tegelijkertijd dat ik gewoon naar de diertjes moet kijken en genieten. Dit zie je toch nooit van zo dichtbij!

En zo zijn er meer momentjes geweest afgelopen zomer. Het leert me dat, wanneer ik het even niet zie zitten, ik de wei in moet. Even in de moestuin zitten. En dan gewoon zitten en nietsdoen. Me niet storen aan wat er niet is. Maar kijken. Afwachten. Want er gebeurt altijd iets. Op de meest onverwachte momenten laat het eekhoorntje zich zien. En inmiddels zijn het er meer. Vrolijk hupsen ze van de ene boom naar de andere, rennen ze door de wei. Af en toe zit er een buizerd op de uitkijk. De houtduiven komen zich wassen in mijn minivijver. Die sowieso druk bezocht wordt. De bijen en wespen halen hier hun water. Er zitten salamanders en kikkers in. Een succesvolle mini biotoop.

Wanneer we dan ‘s avonds lang buiten kunnen zitten, op avonden dat de muggen niet zo actief zijn, gebeurt er ook van alles. De vleermuizen scheren over het zwembad. Om te drinken? Of insecten te vangen? Je ziet in ieder geval een hele kleine rimpeling in het water. De egels komen tevoorschijn om van de brokjes te eten die altijd voor hen klaarstaan op twee plekken. De hele zomer hebben we overal bakken met water neergezet. Zodat de vogels en egels en alles wat verder nog dorst heeft, iets te drinken heeft met de hitte. Op avonden zoals deze zien we vaker een grote schim overvliegen. Van achter uit de wei op weg naar de wei voor het huis? Of het bos in? Om te jagen denk ik. De bosuil. Hij zit er nog. Voorlopig dus geen steenuiltjes. Maar dat is niet erg. De steenuiltjes van het nest voor in de wei zijn er ook nog. Eentje is er dood gevonden helaas. Maar wie weet horen we nog eens iets van de andere twee. Het voordeel van het ringen. Zo zijn de uiltjes te volgen en weten we wat er van hen terecht komt. 

De beukenhaag zit bomvol met mussen. Zo af en toe fladderen ze met zijn allen naar het kippenvoer onder de boom, om dan ineens weer snel allemaal op te vliegen. De boom of de haag in. Ze zijn altijd alert. En dat moet ook want de sperwer is een geregelde tuingast. Of wij nu buiten zitten of niet. Daar trekt deze zich niks van aan. Ineens is hij er. Meestal grijpt hij mis, zijn de mussen sneller. Maar zo af en toe heeft hij er eentje te pakken. En blijft hij even op de grond zitten met de arme mus tussen zijn poten geklemd. 

Op sommige avonden genieten we volop van het concert van de boomkikkertjes. Vanuit de Doort horen we ze luid kwaken. Dat zulke kleine kikkertjes zo’n geluid kunnen produceren. Maar niet alleen vanuit de Doort. Onze ‘eigen’ boomkikkertjes geven antwoord. Want ze zitten ook in de hagen bij ons in de tuin. Van de ene kant van de tuin komt er een antwoord van de andere kant. Met ons er tussen in. Ze reageren ook op het gesnater van de eendjes en op het geluid van de ekster. Het geluid lijkt een beetje op elkaar. En zo snel als het begint is het weer afgelopen. Natuurlijk laten de vijverkikkers dit niet op zich zitten en laten ook nog even van zich horen.

Opvallend aanwezig zijn de diverse roofvogels. De buizerd in de wei noemde ik al. Zijn vrienden laten zich echter ook opvallend vaak zien in het luchtruim boven de wei. Je wordt meestal op ze geattendeerd door hun roep. Maar ook valken, een havik. En een silhouet hoog in de lucht, dat na opzoeken, van een wouw-soort lijkt te zijn. Maar of dat kan? Geen idee. Onze kip en eendjes houden het luchtruim bijzonder goed in de gaten. Sowieso zitten ze veel tussen de hagen omdat het daar koeler is. Maar ze letten ook goed op. Daar krijgen ze trouwens hulp bij van de kraaien en Vlaamse gaaien. Of nee, de gaaien moet ik zeggen. Dat Vlaams staat er nu niet meer voor. De gaaien gedragen zich als een echte bende. Af en toe krijsen ze zo hard en veel dat je denkt dat er gigantisch wat aan de hand is. Meestal is er niks. Ruziën ze wat onder elkaar. De kraaien daarentegen vallen de roofvogels ook echt aan. Ze blijven ze lastig vallen tot ze uiteindelijk maar verder vliegen.

Nee, stil is het niet bij ons in de wei. 

Maar rust geeft het wel.

Fijn weekend allemaal.