Net voordat ik, eigenlijk heel erg dringend, naar de kapper zou moeten, ging de lock-down in.
Dat moet ik even nuanceren. Begin oktober had ik een afspraak voor de kapper. Normaalgesproken ga ik ongeveer eens in de 6 weken (kort kapsel). In mijn geval betekent het dat ik pas een afspraak maak wanneer ik ‘ineens’ merk dat ik niks meer kan aanvangen met mijn haar. Maar dan ben ik al te laat. Dan zouden ze al dringend geknipt moeten zijn.
Eigenlijk zou het het beste zijn om gewoon mijn afspraken om de 6 weken vast te zetten. Maar dat doe ik dan weer niet omdat ik flexibel wil zijn in mijn agenda gezien de vele ziekenhuisbezoeken met manlief.
Eerlijk is eerlijk. Eigenlijk ben ik gewoon niet zo bezig met mijn haar. Het is iets dat eens in de zoveel tijd moet gebeuren om er niet als een slons bij te lopen. Want dat wil ik dan weer niet natuurlijk.
Maar goed. Vóór mijn dringend benodigde knipbeurt ging alles op slot. En nu zijn we een kleine drie maanden verder en begint het toch wel een beetje hopeloos te worden met mijn haar. Ik wil er zelf geen schaar in zetten maar aan de kleurenwirwar kan ik wel iets doen. Denk ik.
Het internet wordt afgestruind en mijn keuze valt op een asblonde kleuring. Dat komt het dichtst in de buurt van mijn eigen haarkleur, peper en zout met hier en daar een grijs accent waar overheen een coupe soleil. Asblond it is dus. De coupe soleil laten we dan maar even voor wat het is. De zon schijnt toch niet.
Daags erna ligt het pakketje met de kleuring in de brievenbus. Het is zaterdag. En na de klusjes die op het programma stonden, vertrek ik naar de badkamer. De bijsluiter wordt gelezen en alle benodigde spullen worden klaargezet. Ik lees alles nog eens goed door en denk ‘dat dat toch eigenlijk wel moet lukken’.
De verf wordt gemengd, de haren gekamd en verdeeld volgens het schema. Een vette zalf wordt langs de haargrens aangebracht, daarna de handschoenen aan en met de bijgeleverde kwast begin ik het mengsel aan te brengen. Eerst langs de haargrens bij het voorhoofd en dan langs de eerste scheiding. Appeltje eitje denk ik nog. En dan begint het geklungel. Met de achterkant van de kwast moet je meer scheidingen trekken en dan steeds de verf aanbrengen.
Dat is de theorie. De praktijk is anders. Het trekken van de scheidingen wil niet zo lukken. Alles plakt aan elkaar en ik zie totaal niet wat ik aan het doen ben. Inmiddels zit er een kwak verf over de spiegel. Ik doe mijn best maar de frustratie neemt toe. Net als de spetters verf die links en rechts terecht komen. Uiteindelijk gooi ik de kwast aan de kant, smeer een handvol verf in mijn haren en begin het geheel uit te wrijven. De handleiding heb ik van ellende aan de kant gegooid. Om er zeker van te zijn dat de verf echt overal terecht komt, kam ik alles nog eens na met een grove kam. Omdat het nogal een vaste massa is moet ik behoorlijk aan de kam trekken. Met als gevolg dat er een grote klodder verf door de lucht vliegt wanneer de kam door mijn haren getrokken is. De hele badkamer zit onder. Geweldig. Zucht.
Tijdens de 35 minuten die ik het spul moet laten intrekken, poets ik de badkamer. En wanneer de tijd om is ga ik zelf maar in zijn geheel onder de douche. Als ik dan eindelijk aan föhnen toe ben en de kleur een stuk donkerder blijkt uit te zijn gevallen dan verwacht, kan ik serieus zeggen dat ik toe ben aan het weekend. Zo praktisch als ik ben maar mijn eigen haren doen? Nee, dat laat ik liever aan de experts over.
De Piep-show 
Dat heb je beeldend beschreven… ik zag de klodders in het rond vliegen… Wat een gesmeer is het inderdaad. Ik heb het jarenlang gedaan (rood), en nooit volgens de gebruiksaanwijzing. Want dat is niet te doen, zelfs niet met zulk kort haar als ik altijd heb gehad. Maar toen kwam het moment dat ik dat gedoe zat was – dan maar grijs. En wat ben ik blij dat manlief tegenwoordig de tondeuze durft te hanteren, dus hier gaan de ‘kappersafspraken’ om de twee weken gewoon door, lockdown of niet 🙂 (Maar: balen dat het zoveel donkerder is uitgevallen dan verwacht!)
LikeGeliked door 1 persoon
Ooit heb ik gezworen dat ik dat nooit meer zou doen, zelf verven. Ik heb het eens bruin geverfd op de morgen voordat we naar een bruiloft moesten. Haastwerk natuurlijk. Eigenlijk was ik heel tevreden totdat het een paar druppels regende. De bruine strepen liepen over mijn gezicht, trokken in mijn witte jurk… ik schaamde me kapot. Nu is het asblonde eigenlijk gewoon lichtbruin geworden. Het is mijn eigen kleur zonder grijze sprietjes. Maar ik moet nog even wennen. Mijn moeder is mooi grijs trouwens. Tegen de tijd dat mijn haar zo goed als grijs is, ga ik ook niet meer kleuren…
Goed van Jacob trouwens. Dat hij dat aandurfde…
LikeGeliked door 1 persoon
OEPS! Op de morgen van een bruiloft zelf je haar verven… aiaiaiaiaiai…. nou ja, je heb het geweten. Heb ik ook eens gedaan, voor een of ander feestelijk evenement. Was het peentjesoranje. Toen ben ik met een kunstig gedrapeerde sjaal om mijn hoofd naar dat feest gegaan…
En ik hoop dat je net zo mooi grijs wordt als je moeder dan 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ik kom ze je wel verven in coronatijd ,doe ik bij m’n schoondochter ook …kuszz
LikeGeliked door 1 persoon
😘
LikeLike
Och wat heb je dit weer leuk geschreven.
Ik laat mijn haren verven door mijn dochter.
Gewoon haarverf van het Kruidvat ook nog.
Werkt prima en blijft lang zitten.
Maar ik zou er niet aan durven, om het zelf te doen.
Dat zou gepruts worden, dat weet ik wel zeker.
Dus had ik mijn dochter niet, dan liet ik ze gewoon grijs worden.
Denk ik.
LikeGeliked door 1 persoon
Geluksvogel 😉 Ik had natuurlijk manlief kunnen vragen maar of dat succesvol zou zijn? Maar het valt wel mee hoor, die kleur. Ik moet nu gewoon weer wennen aan mijn eigen haarkleur zonder dat blond erin. Ach ja, als dat ‘t ergste is😉
LikeGeliked door 1 persoon