Hulp gewenst

Afgelopen zaterdag zijn manlief en ik volop bezig in de wei. Dat maakt dat ik de oproepen via de groepsapp en een aantal telefoontjes mis.

Wanneer ik tussendoor even op de telefoon kijk om op de hoogte te blijven van de toestand in de wereld, zie ik pas dat mijn hulp gewenst is.

Bij een vriendin van mij zit een vogeltje in de tuin. Het zit daar maar en ze weet zich eigenlijk geen raad. Ze is, zeg maar,  niet zo van de vogeltjes van dichtbij.

Wanneer ik haar terug bel blijkt het vogeltje gevlogen. Maar wel nog in het zicht. Nog tijdens ons gesprek klinkt er wat tumult en is het beestje de garage in gevlogen. Nadat ze op mijn advies de garagedeuren heeft gesloten, pak ik de kattenbench  maar weer eens (wat een nuttig ding toch hè), het kippenvangnet en springen manlief en ik in de auto.

Ter plekke worden we opgewacht en naar de garage gedirigeerd. En, ocharme, daar zit het beestje. Het is niet zo groot. Van kop tot staart 20 cm gemeten, schat ik. Op de foto via de groepsapp kon ik niet zien om wat voor beestje het gaat. Nu denk ik eigenlijk aan een jong duifje. Ik leg het net voorzichtig eroverheen en kan het beestje daarna gemakkelijk oppakken. Het lijkt mensenhanden gewend te zijn. Nu kan ik het diertje van dichtbij bekijken en ja, het is een duifje. Maar wel een heel mooi exemplaar. We stoppen het beestje in de bench. Wij blij, vriendin en gezin blij en nu op zoek naar een oplossing.

Toevallig woont er een paar huizen verderop iemand met kennis van siervogeltjes. Misschien dat er eentje bij hem ontsnapt is. Net wanneer we aan komen rijden komt de persoon in kwestie aangelopen. Hij weet te melden dat het een diamantduifje betreft, een heel mooi exemplaar is, dat hij niets kwijt is, geen vogeltjes meer heeft vanwege zijn katten en dat hij het vogeltje anders graag zou hebben opgenomen.

Tja. Wat nu?

Op naar de volgende persoon een straat verder, ook met siervogeltjes. Hij heeft zelf geen diamantduifjes maar een kennis wel. Besloten wordt om het duifje zolang in de volière te zetten bij de kanaries en kwartels. Meteen blijkt dat het honger en dorst heeft. Verder lijkt het er goed aan toe te zijn. We besluiten het beestje met rust te laten, het zit nu op een goede plek. En na een lekkere kop koffie gaan we weer huiswaarts.

De goede daad van vandaag is weer verricht.