Kriebels

Bij het voeren ’s morgens, valt mijn oog op een van mijn witte kippen. Haar kam is heel erg bleek en hangt futloos omlaag. Dat vraagt om nadere inspectie.

Zodra ik mijn rondje gemaakt heb, strooi ik de kippen wat meelwormen. En kan zo heel gemakkelijk de witte kip oppakken. Behalve een hele bleke kam heeft ze ook bleke poten en bleke ogen. Dit is niet goed. Verdere inspectie levert een heleboel rode beestjes op. Gadver! Bloedluis! Ondanks al mijn goede zorgen!

Ik neem de witte kip mee en besluit me later druk te maken over het hok. Die aanpak wil ik even met manlief overleggen. Omdat de kip echt helemaal onder zit, zet ik haar in een emmer en was ik haar. Waarna ik haar afspoel met veel water. Ze heeft geen fut meer om te protesteren, zo slecht is ze eraan toe. Daarna masseer ik haar helemaal in met knoflook. Om me heen wordt al de opmerking gemaakt of dat mijn nieuwe manier van koken is. Manlief heeft een vriend op bezoek en ze vinden het ontzettend lollig. Het vlees levend marineren. Leuk jongens, leuk. Maar mijn theorie is dat de overgebleven beestje misschien vertrekken van de kip door de knoflook. Ik zet de kip met knoflook en al weer in de wei. Ze trekt zich terug onder het afdakje en blijft zo ineen gedoken zitten. Wanneer ik een tijdje daarna bij haar ga kijken zit ze onder de vliegen. Bah… Tja, die komen waarschijnlijk op de knoflook af. Ik haal een vliegennetje en drapeer dat over de kip. Zo kunnen de vliegen tenminste niet bij haar om eitjes op haar te leggen. Weer een tijdje later ga ik kijken en zit ze nog steeds futloos voor zich uit te kijken op dezelfde plaats. Ik besluit haar weer mee te nemen en haar nog eens te wassen. Deze keer moet de knoflook er ook vanaf en probeer ik zo dicht mogelijk op de huid, tussen de veren te wrijven. En dan komen er nog heel veel meer rode beestjes tevoorschijn! Hele nesten zitten er bij de pennen. Arme kip! Ik loop haar helemaal na en probeer zo grondig mogelijk de beestjes weg te spoelen. Maar helemaal lukt dat niet. En ondanks dat ik lauwwarm water gebruik, blijft het kippetje nu trillen. Is het van de stress of van de kou? Ik durf het niet te zeggen. Ik wrijf haar goed droog en overweeg haar nog even te föhnen. Maar omdat het zo warm is buiten, besluit ik dat niet te doen. Ik zet haar weer op haar plekje in de wei, zodanig dat ze warm zit maar niet in de wind. Een tien minuutjes later ga ik bij haar kijken en zie dat ze nog steeds zit te trillen. Toch maar even droog föhnen dan. Dat blijkt heel wat lastiger dan gedacht door al die veertjes. Maar eenmaal zo goed als mogelijk geföhnd, zet ik haar weer in de wei. En kijk ik tien minuten later maar weer bij haar. En zie ik dat ze nog steeds zit te trillen. Dan blijft de warmtelamp nog over. Even onder de infrarood om op te warmen. En dat bij een buitentemperatuur van 35 graden. Maar goed, ik haal de lamp en zet haar bij ons op het terras in een bak onder de lamp. En warempel, het werkt. Na een dik uur begint het kippetje weer te bewegen. Ze wil nu geen water meer te drinken maar eruit. Dat is een heel goed teken. Ik geef haar nog even een paar druppels in de nek tegen de bloedluis en zet haar dan terug in de wei. En deze keer  gaat ze als een speer naar de rest van de troep. Gelukkig maar. Ik dacht vanmorgen serieus dat ze het niet zou halen.

Samen met manlief neem ik in de tussentijd het hok onder handen. Hij gaat met een brander aan de gang waarna ik het hok inspuit met een mengsel van groene zeep en spiritus. Een recept dat ik heb afgehaald van internet. Omdat ik het ook niet meer weet. Met dit warme weer lijkt er wel een explosie te zijn van ongedierte. Misschien helpt deze aanpak op dit moment beter dan mijn gebruikelijke spray. ’s Avonds wanneer alle dames op stok zitten, krijgen ze allemaal nog wat druppels in de nek. En blijkt dat de bloedluis niet helemaal weg is. Ik zie de nimfen*kruipen over de eitjes in het leghok. Zucht…

De volgende morgen, en de dagen erna druk ik steeds iedere plek met rode en grijze beestjes die ik in het hok zie, kapot met mijn vingers. En beraden we ons wat we nog kunnen proberen in de strijd tegen de bloedluis. De tabaksbladeren in het legnest helpen niet genoeg. Ik heb witte verf gehaald om het hok mee in te smeren en ik wil het hok van binnen zo veel mogelijk kierloos gaan maken.

Intussen heb ik er een fan bij in de wei. Waar ik ook ga of sta, de witte kip is aan mijn zij. Het lijkt erop dat het dagje wellness haar bevallen is.

*Een nimf is een bloedluis die nog geen bloed heeft gezogen. Ze zijn dan nog niet rood maar grijs. Wat een naam voor zo’n rotbeestje.