PotverDrieP’s!

Ja hoor! Ze hebben weer iets nieuws, onze brutaaltjes!

Ze hebben uitgevonden dat er eten staat in Snor zijn hok! Dat er altijd eten klaar staat!

Ik weet niet wat ik zie wanneer ik op een dag de Drie P’s ín Snor zijn hokje zie staan. Vol enthousiasme pikkend van zijn harde en zachte brokjes en zijn melk opdrinkend. Ik vond wel al dat Snor er een behoorlijke knoeiboel van aan ’t maken was. De bakjes waren niet mooi schoongelikt zoals gebruikelijk maar zaten vol moddersporen. Ja, en nu weet ik ook hoe dat kan! Die arme Snor. Niet alleen vals beschuldigd maar ook nog zijn eten kwijt. En dat niet alleen.…

Op een dag zit ik weer eens achter mijn bureau wanneer ik Snor zie. Hij komt op zijn gemakje richting terras gelopen. Blij dat ik hem weer geregeld zie, sta ik op en pak alvast zijn eten. Maar ik ben niet de enige die Snor heeft gezien. Slim als onze eendjes zijn hebben ze nu de link gelegd tussen de komst van Snor en nieuw eten in de bakjes. En moet ik op mijn hurken bij Snor blijven zitten tot hij alles op heeft omdat de eendjes hem weg komen jagen bij zijn eigen bakjes! Het moet niet gekker worden! Maar het kan wel. Want ze trekken zich niks aan van ’t feit dat ik bij Snor zit. Telkens weer moet ik ze weg wapperen met mijn handen. En telkens weer komen ze luid snaterend terug. Snor houdt het dan intussen voor gezien en loopt weg. Op het moment is het al zo erg dat ik zijn voer op tafel klaar zet. Hoog gezeten op de tafel kijkt hij dan neerbuigend neer op de eendjes die naar hem staan te snateren. Het geeft alleen problemen als het zou gaan regenen. Het eten continu laten staan zodat hij, wanneer hij maar tijd heeft, kan eten is er op het moment niet bij. En lekker in zijn droge hokje eten dus ook niet.

Al met al bieden de eendjes ons weer nieuwe uitdagingen. Nee, we zouden ons eens kunnen gaan vervelen…