Onze drie Pieps worden groot.
Vijf maanden zijn ze nu, onze grappige aanvulling op de beestenboel en wat bezorgen ze ons een plezier.
Wanneer we ‘s morgens wakker worden hoor ik ze al kwebbelen in hun nachthok. En zodra ze de achterdeur open horen gaan, zetten ze het op een snateren. Ze weten dat ze bijna naar buiten kunnen en staan te trappelen voor het deurtje. Eenmaal buiten racen ze met zijn drietjes de tuin in, gebruik makend van hun vleugels, op de topjes van hun tenen rennend. Het tekent een lach op mijn gezicht.
Ofschoon we nog steeds niet weten wat het zijn, mannetjes of vrouwtjes, zien we wel steeds meer gedragsveranderingen. We gaan er vanuit dat het vrouwtjes zijn gezien het gekwaak en het ontbreken van de staartveer maar zeker weten doen we het (nog) niet. Buiten het feit dat ze iedere dag eigenwijzer worden en ook steeds meer een eigen persoontje, zijn er meer veranderingen. De eendjes beginnen op elkaar te ‘oefenen’. Een gedrag dat we eerder bij Piep en Mop hebben gezien. In de tijd dat Mop hielp om Piep op te voeden.
Bij de eendjes zien we deze oefenrituelen terug zodra ze in het water zitten. En dat is logisch want daar vindt hun voortplanting normaalgesproken plaats. Eerst beginnen ze rondjes om elkaar heen te zwemmen maar ze beginnen ook op een bepaalde manier te kwekken. Dan duwen ze bij één eendje hun snavels in de nek. Het betreffende eendje ondergaat dit dan zo te zien met plezier. Wel wordt haar kopje steeds onder water geduwd. Zij strekt zich als om te zeggen ‘kom nou maar’. En uiteindelijk klimt een ander eendje boven op haar om er vervolgens weer vanaf te glijden. En dan volgt het leukste moment. Alle drie de eendjes doen een soort van overwinningsdans. Ze drijven met zijn drietjes om elkaar heen en kwaken dat het een lieve lust is. Maar het is wel een bepaald soort kwaak. En hun kopjes blijven ritmisch op en neer gaan. Hoog, laag, hoog, laag. Heel erg grappig om te zien. Je wordt er gewoon vrolijk van.
We halen de zoekmachine maar weer eens erbij omdat we willen weten wanneer de eendjes geslachtsrijp zijn en of ze dan ook beginnen met eieren leggen. We lezen dan ook dat de eendjes gestimuleerd kunnen worden om op vaste plaatsen eieren te leggen. En niet zomaar ergens willekeurig in de wei bijvoorbeeld, wat ze normaalgesproken wel doen. Eieren leggen waar het ei maar vallen wil.
Dat brengt me op een idee.
Ik maak een nieuw nest voor ze klaar. Een bak met een andere kleur dan hun slaapnest en leg hier twee nepeieren in. De eieren die we bij de kippen gebruiken, om aan te geven dat dat de plaats van eieren leggen is. Misschien dat het bij de eendjes ook gaat helpen. Op dit moment leggen ze nog niet. En als het mannetjes blijken te zijn zullen ze dat natuurlijk ook nooit gaan doen. Maar in het geval van dameseendjes….
De dag erna blijkt dat de eendjes niet helemaal begrijpen wat die dingen in hun hok moeten. Ze hebben duidelijk zitten spelen met de eieren. Ze zijn helemaal vies en liggen verspreid door het hok. Blijkbaar is er nog geen legdrang en herkennen ze de eitjes nog niet voor wat ze zijn. Voorlopig echter blijf ik het zo doen. Wie weet. Vind ik er ergens in de komende tijd toch eitjes in.
De Piep-show 