Steenuiltjes bijvoeren.

Zoals jullie weten ben ik op dit moment bezig met het bijvoeren van de steenuiltjes in de wei. Waarschijnlijk moet moeder het jaag-en voerwerk allemaal alleen doen en zijn er daarom intussen al drie steenuiltjes gesneuveld. Van twee uiltjes is wel duidelijk dat ze zijn opgevoerd aan de andere jongen aangezien er totaal geen restjes van hen te zien waren in de kast.  Dit bleek tijdens de controle door Geco en Fred. Op dat moment waren er nog drie levende uiltjes waarvan er eentje erg klein was. Dat was het moment dat ik ben gaan bijvoeren. Iedere dag een aantal eendagskuikens. Op een gegeven moment bleven de voerkuikens te lang liggen in het portaaltje en besloten manlief en ik om een kijkje te nemen in de kast. Twee van de drie uiltjes bleken nog in leven. Nummertje drie, de kleinste van het stel lag dood in een hoekje. Wel lagen er nog voerkuikens in de kast. Die had moeders dan toch van het portaal naar binnen gesleept.

We hebben het dode uiltje uit de kast gehaald. Het ringetje bewaren we voor Geco en Fred. Ook hebben we de kast een beetje leeggeschept. Hij lag erg vol en was heel vies. Misschien dat dit een reden voor het enorme vliegenaantal was. Manlief heeft een behoorlijke laag weggeschept van de schors die in de kast lag. Zo kregen de uiltjes meteen wat meer ruimte. Hopelijk is het hierdoor nu ook wat koeler in de kast. We hebben er twee nieuwe voerkuikens bijgelegd en toen de kast gesloten. De troep en de niet opgegeten eendagskuikens hebben we onder de boom gegooid.

Vanaf die tijd zijn we de eerste twee dagen drie keer per dag naar voren gelopen om te kijken of de voerkuikens weggehaald waren. Dat bleek het geval. Ook de weggegooide kuikens onder de boom waren weg. Of dit door moeder uil is gedaan is natuurlijk een raadsel. De twee overgebleven jongen zien er in ieder geval goed uit. Of ze op gewicht zitten dat weten we helaas niet.

Op een bepaald moment zitten we in een voer-ritme. Eén keer per dag 2 kuikens voeren blijkt genoeg te zijn. Nu voeren we ’s morgens nadat we eerst gecontroleerd hebben of het portaaltje leeg is. Als het niet leeg is voeren we niet en komen we ’s avonds nog eens terug.

De laatste dagen zien we nu achter ons huis een jagend steenuiltje. Dat zou onze moederuil zijn? Waarom jaagt ze dan niet in de buurt van de kast? Zijn er teveel kapers op de kust? We weten dat er ook een buizerd in de buurt zit. Zijn er misschien te weinig prooien voor haar, voor in de wei? Wie zal het zeggen. Mooi is het wel. Het uiltje lijkt niks bang en laat zich goed fotograferen terwijl wij onder de boom zitten.

Inmiddels hebben we ook 2 dagen de camera hangen. Dit heeft een aantal leuke foto’s opgeleverd maar ook een filmpje van een koolmeesje dat de kast kwam inspecteren. Misschien kwam het op het groot aantal vliegen af dat de kast nog steeds omgeeft? Het zou kunnen natuurlijk. Omdat we normaalgesproken gekrabbel in de kast horen wanneer we de ladder uitklappen en op een bepaald moment niet, hebben we nog één keertje een snelle blik in de kast geworpen. Maar alles was goed met de twee jongen. Ze waren goed gegroeid in zeer korte tijd. En naast hen lag een muis. Een teken dat het moederuiltje nog jaagt. Dat betekent dat ons werk niet voor niets is gelukkig.

Als ik de foto’s eens goed bekijk van de afgelopen dagen dan denk ik eigenlijk dat de jongen op het punt staan om uit te vliegen. Het lijkt alsof moeders de jongen naar buiten lokt en op sommige foto’s denk ik een jong te zien dat voor de kast op de tak staat. Dit gezien het postuur. Het is net wat kleiner dan moeders. Dat betekent dat het goed gaat met onze uiltjes.

Nog even en dan zit onze taak erop. Weer een ervaring rijker en heel leuk om mee te mogen maken.