Pavlov effect

Het omzetten van de klok…

Het brengt altijd kleine drama’s met zich mee. En dan laat ik mezelf nog maar even buiten beschouwing… (Ja, ik ben vóór afschaffen!)

Maar goed, waar gaat het om?

Niet al onze klokken verzetten zich automatisch. Dat betekent dat de klok in de keuken, de serre, de kamer, de auto…. Ben ik er nog eentje vergeten? Nee? Nou, dat betekent dat die handmatig moeten worden verzet. O ja, die van de klok op de kookwekker. En o ja, het fornuis… Dat is het wel denk ik….

Nou, niet dus. De automatische kippenhok-opener-en-sluiter heeft er ook eentje. En die waren we dus vergeten. En net die avond zijn we ergens naar toe geweest en hebben we na thuiskomst achter in de wei niks meer nagelopen. Waardoor onze arme kippetjes een nacht buiten zijn geweest. Nu zal ze dat niet schaden maar schrikken was het wel.

De klok meteen maar op de juiste tijd gezet en het leed was geleden. Althans, dat dachten we. Maar met het verzetten van de tijd moet ook de timer worden aangepast omdat de tijden van het ochtendgloren en de schemering veranderd zijn. En daarmee dus de tijden van het openen en sluiten van het luikje. Gelukkig ben ik er niet meer gerust op dat alles goed gaat totdat ik het met eigen ogen heb kunnen constateren. Daarom ga ik nu weer iedere avond kijken. Met gevolg dat ik de volgende avond twee kippen, kou kleumend, in de regen zat zitten. Met zijn tweetjes op het trapje voor het luikje. Dat gesloten was. De andere drie dames waren wel binnen. Dus deze twee zijn net te laat geweest. Wat sneu nou. Ik had erg met ze te doen. Zielig druppend van de regen zaten ze met neergebogen koppetjes op het trapje. Na het openen van het luikje wisten ze niet hoe snel ze naar binnen moesten komen. Nu maar hopen dat ze geen kou hebben gevat. Naar aanleiding hiervan heb ik dus de tijden van de timer opnieuw ingesteld en nu loopt alles voorspoedig. Toch?

Mmmm, nee dus. De batterijen zijn bijna leeg en het luikje gaat tergend langzaam open en weer dicht. Maar helaas, de voorraad batterijen is op. Dus moeten de dames het met dit traag werkend luikje doen tot ik nieuwe heb kunnen halen.

Twee dagen later zijn de batterijen in huis en ga ik ’s middags aan de gang met het vervangen ervan. De kippen zijn reuze nieuwsgierig naar wat ik in hun hok kom doen. De achterdeur staat open en wat vinden ze het grappig dat ze hier in en uit het hok kunnen springen. Ze houden zich hier een tijdje mee bezig maar dat wat ik aan het doen ben, vinden ze toch ook wel interessant. Het zou iets met eten te maken kunnen hebben, nietwaar? Nieuwsgierig tokkend lopen ze me voor de voeten. Ik moet de losgedraaide schroeven meteen in mijn jaszak stoppen omdat de dames op alles pikken in de hoop dat het een smakelijk hapje is.

Na het vervangen van de batterijen en het weer dichtschroeven van het kastje, druk ik op het knopje ‘omlaag’ om het luikje te testen. En dan klinkt er ineens een verontwaardigd gekakel van jewelste. De dames zijn het er niet mee eens dat het luikje dicht gaat! Ik moet lachen en druk dan op het  ‘omhoog’ knopje. Het luikje gaat omhoog en de brutaalste van de kippen wringt zich meteen met haar kopje eronder door, met haar lijfje het luikje omhoog duwend. Snel gaat ze naar buiten, aan de kant geduwd door nummer twee met een al even grote haast. Blij kakelend staan ze buiten het hok. Terwijl achter me de deur gewoon open staat. Waar ze zojuist nog gewoon door in en uit zijn gesprongen!

Onze Pavlov kippen. Wie weet wanneer dat nog van pas kan komen.