Beter

Piep is beter.

Althans, ze loopt weer goed naar Pieps normen.

Gelukkig.

Iedere avond loopt ze braaf mee naar het tuinhuisje om daar te worden opgesloten voor de nacht. En iedere morgen staat ze uit het raam naar buiten te kijken om bij het openen van de deur vrolijk naar buiten te stappen.

Maar gisteravond vond ze het wel welletjes. Ze bleef aan de poort naar de wei staan als om te zeggen ‘Ja, het kan weer’. Dus na overleg met manlief, nadat ik haar toch nog maar in het tuinhuis had gedaan gisteravond, mag ze vanavond weer naar de wei. Wel afgeschermd in haar eigen stukje. Maar op deze manier kan ze in ieder geval weer communiceren met Mop en Gijs en zal ze waarschijnlijk toch ’s nachts wat beter op haar gemak zijn. Zonder dat Mop en Gijs haar teveel op kunnen jagen. Want de paartijd is in volle gang. We merken het ook aan Piep. Ze is veel aanhankelijker, nog pikkeriger dan anders en ze wil weer geknuffeld worden.

Nu, knuffelen en zo daar doen we wel aan mee, vinden we heel gezellig maar de rest, tja, daar heeft ze eigenlijk Gijs voor nodig. En daar mag ze nu net niet meer bij om haar pootjes nog een beetje rust te gunnen.

En verder loopt ze weer door de tuin te struinen op zoek naar goede plekjes. Alle plekjes van vorig jaar zijn nagelopen en ik heb de idee dat haar favoriete plekje van vorig jaar het ook dit jaar weer zal worden. Binnenkort zullen we dus weer kunnen genieten van ganzeneieren.

Want een nestje uitbroeden, dat zit er voor Piep helaas niet in. Hoe graag ze dit ook zou willen…