Een tuin vol leven!

Zuchtend zit ik aan mijn bureau.

De dag is begonnen met een prachtig zonnetje.

Het is nog heel erg stil wanneer ik ’s morgens de wei inloop en alles is nog bezig met wakker worden. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk. De kippen rennen fris en fruitig door de wei. Hier en daar pikkend op lekkere hapjes die net voorbij komen gevlogen of proberen weg te kruipen. De ganzen weten al dat ik eraan kom doordat mijn klompen mijn komst aankondigen. En waar eerst rust heerste, komt me nu een gezellig gesnater tegemoet. Mijn komst betekent eten. Eten en vers water. En misschien een beetje vers water voor het poedelbadje? Ik hoor het ze denken. Later misschien. Nu heb ik alleen tijd voor te voeren, een knuffel te geven aan Piep en dan moet ik aan het werk. Er wacht een stapeltje op me op het bureau dat dringend weggewerkt moet worden.

En dat is waar ik nu mee bezig ben.

Althans dat probeer ik.

Normaal gesproken heb ik geen moeite met me ergens op te concentreren. En als ik ergens mee bezig ben dan moet en zal dat eerst af. Niet goed, dat weet ik. Is ook al 100x bewezen maar oude gewoontes….bla bla…

Maar vandaag?!

Vanachter mijn bureau zie ik dat het een drukte van belang is aan het potje voor de vogels. Daar heb ik net goed zicht op als ik een heel klein beetje achterover leun. Niet te ver want dan schrikken ze. Leuk om te zien hoe ze allemaal op hun beurt wachten. Er lopen twee merels rond op het terras die het voer oppikken van wat de rest van het vogelvolk heeft laten vallen. Blijkbaar zijn merels niet zo’n acrobaten dat ze rechtstreeks uit het potje pikken. Een paar mussen en koolmeesjes hangen in de struiken rond en verplaatsen zich daarna dichter naar het potje door op de acacia’s te gaan zitten. Maar op de rand van het plat dak van de serre zit ook al een meesje te wachten. Het gaat wel snel allemaal. De meeste tijd gaat nog zitten in het behoedzaam om zich heen kijken. Misschien zijn die lastige katten wel in de buurt. Zou zo maar kunnen. Ineens een gekwek van jewelste. Ik hoef eigenlijk niet te kijken om te weten wie er is gearriveerd.

Zo’n specifiek geluid maakt alleen de bonte specht. Maar natuurlijk moet ik wel kijken. Het is zo’n mooie vogel om te zien. Hij heeft ook een vaste aanpak. Eerst landt hij op de stam van een van de bolacacia’s in het rozenperkje. Omzichtig maakt hij een paar rondjes om de stam, al goed om zich heen kijkend. En als het potje vrij is vliegt ook hij ernaar toe om een paar flinke pikken te doen van het lekkere goedje. Gaat hij vast naar zijn nestje brengen. Als hij weg is, buig ik me weer over mijn werk.

Maar dat gaat niet lang goed. Een ruziënd geluid en een bonk tegen de muur. En ja hoor, ook de ekster heeft zijn opwachting weer gemaakt. Speciaal voor hem koop ik nu plastic potjes met voer. Het is al twee keer eerder gebeurd dat hij zo hard aan het potje trok, dat dit op de grond viel. En ja, de glazen potten vallen dan kapot. En omdat onze katten hier rondlopen, ik buiten meestal op blote voeten rondloop en de merels van de grond komen eten, zijn plastic potjes dus een betere optie.

Ja zeg, dat schiet niet op zo! Dan maar even een kop koffie in het zonnetje.

En wat is dat heerlijk!

Ik word verwend met het luide gekwebbel van een drietal zwaluwen op de rand van de dakgoot hoog boven me. Wat een kabaal zeg. Mijn vriendinnen en ik zijn er niks bij. Maar het ziet er heel gezellig uit daarboven. Net alsof ze de wereld om hun heen eens goed van commentaar aan het voorzien zijn. Kon ik dat maar eens verstaan…

Ons insectenhotel is goed gevuld met muurbijtjes. En de bijtjes zorgen voor een gezellig gezoem, samen met de hommels die ook al ijverig bezig zijn. De bloemen bloeien al gedeeltelijk. Mijn zeepjesroos ruikt echt bedwelmend lekker. Het vingerhoedskruid, de lupinen, de klimroos, mijn hangers. Alles zorgt voor leven en plezier.

Ahhh, zalig…..

Ach, weet je wat….mijn bureauwerk vandaag……mmmmmm……dat ligt er vanavond ook nog wel… Met dit weer kan ik beter in de tuin gaan werken… Tenslotte moet dat ook gebeuren…

Toch?