Schattig

Manlief is achter in de tuin aan het werk als hij ineens naar binnen rent.

‘Snel. De camera, telefoon, iets… met een fototoestel ‘, en rent dan weer naar buiten.

Gehoorzaam als ik ben 😉 loop ik achter hem aan met mijn telefoon. Camera aan en dan het gras op.

En daar loopt een ienieminie egeltje…. Ach… wat een schatje…

En daar lopen we dan met zijn tweetjes om het beestje heen en maken foto’s en filmen het.

Maar wat doet ‘ie zo alleen op het gras?

Het beestje is een beetje de weg kwijt. Het heeft niet een bepaalde richting en snuffelt maar wat rond.

Tot ‘ie mijn klompen ontdekt. Wat er nou zo leuk is aan mijn klompen dat weet ik ook niet, maar feit is dat verschillende dieren op ze ‘vallen’. En zo ook het egeltje. Het stiefelt op mijn klompen af en wil zich ernaast oprollen. Het maakt aanstalten om te gaan slapen. Blijkbaar is ‘ie ontzettend moe. Als ik mijn hand naast hem op de grond leg om een foto te maken zodat we kunnen laten zien hoe klein hij eigenlijk wel niet is, kruipt hij erop. Snuffelt wat aan mijn hand, vindt het blijkbaar wel goed ruiken en rolt zich ook nu weer op en valt in slaap. Manlief maakt hier nog even foto’s van. Als ik hem weer terug wil zetten op de grond, blijkt hij stevig in slaap te zijn. Tja, wat nu?

Ik ga maar even achter op het bankje zitten en laat het beestje maar even zijn gang gaan. Stiekem vind ik dit natuurlijk hartstikke leuk. Maar ondertussen begin ik me ook wel een beetje zorgen te maken. Is het natuurlijk dat de egeltjes al zo klein erop uit gaan? Zoogt hij nog of eet hij wel al zelfstandig? Waar is zijn moeder dan?

Met het beestje op mijn arm loop ik even om naar mijn schoonmoeder. Misschien weet zij raad. Maar zij komt ook niet verder dan kattebrokjes en melk.

Met het beestje op mijn arm dan maar even gaan googlen.

O… melk geven is niet goed. Zachte kattenbrokjes wel. Mmmm…

Als je een egeltje vindt, kun je het beter terug plaatsen op dezelfde plaats. Het kan zijn dat de moeder in de buurt is maar niet te voorschijn komt. Het kan ook zijn dat ze is fourageren en dat ze haar kleintjes alleen heeft gelaten. Gewoonlijk vindt ze ze wel weer terug…

Tja, het egeltje dus maar terug geplaatst op het gras. Vind ‘ie niet zo leuk maar uiteindelijk loopt hij langs de buxus weg. Op het einde van de haag kruipt hij in een holletje en gaat weer slapen. We laten het maar zo.

Een aantal uren laten, als ik naar achteren loop om het luikje van de kippen te controleren, kijk ik nog even in de buxus maar het kleintje ligt er nog. Meteen begin ik me weer zorgen te maken. En als ‘ie nou niet gevonden wordt? Misschien wordt ‘ie nog gezoogd? En wij gaan morgen met vakantie! Wat als hij begint te lopen en in het zwembad valt? Dat ben ik dus. Overal bergen zien.

Ik realiseer me dat ik voor het moment niets kan doen. Ik kijk nog eens hoe hij er bij ligt maar hij is vast in slaap. Op hoop van zegen en een beroep doende op mijn beschermengel, hoop ik dat het kleintje de nacht goed door komt en weer herenigd wordt met zijn moeder. Wie weet is zijn moeder één van onze vaste nachtelijke bezoeksters.

Morgen nog maar eens kijken of hij er nog is…