Grada

Toen ik gisteren de kippen telde voordat het luikje dicht gaat voor de nacht, ontbrak er eentje.

Sinds we de slaapstok hebben gemaakt, slapen alle kippen op deze stok behalve Grada.

Grada ligt liever in een kistje met hooi.

Maar gisteravond was het kistje leeg. Grada was nog niet binnen. En dat is vreemd. Grada is van onze zeven kippetjes, de aanhankelijkste. Dus, zaklamp aan en de wei afspeuren dan maar. Wie weet waar ze zit en waarom. Misschien zit ze ergens vast of erger, heeft de marter haar te pakken gehad?

Een rondje door de wei levert niets op. Het leghok is leeg en in het houtschuurtje is ze ook niet te vinden. Laatste optie zijn de ganzenhokken. Ik schijn hierin met de zaklamp maar zie niks. Pas op het laatste moment, als ik in het tweede hok schijn, beweegt er iets in het hoekje aan mijn linkerkant. Daar is ze gelukkig. Ik pak haar op en loop met haar naar het kippen hok, onderwijl geruststellend tegen haar pratend. Ik kan haar nu nog niet goed bekijken omdat het donker is maar wel merk ik dat er iets niet goed is met haar. Dat weet ik wel zeker als ik mijn broek nat voel worden. Om de een of andere reden heeft ze alles laten lopen. Als ik haar in het hok erbij zet in haar kistje, lijkt ze blij te zijn dat ze op haar plekje terug is. Ik onderzoek haar maar kan niets afwijkends vinden. Maar fit is ze zeker niet. Morgen bij licht maar eens nader onderzoek plegen en anders de dierenarts maar even bellen.

Als ik ’s morgens de wei in loop komen de kippen me al tegemoet. Het luikje gaat om 7.30 uur open en daarom zijn ze al buiten als ik de wei in loop. Alleen zie ik geen Grada. Dat is een slecht teken. Ik doe het deurtje van het hok open aan de kant waar Grada’s kistje staat en zie het al meteen…. Grada is dood. En dat vind ik heel erg. Onze eigenwijze Grada. Onze enige kip met een naam.

Ik onderzoek haar nog eens om een oorzaak te kunnen vinden maar vind ook nu weer geen enkele aanwijzing. Behalve dan dat het geen ouderdom kan zijn geweest. Daarvoor was ze nog te jong met haar drie jaren. Het kan zijn dat ze een probleem had met de eieren die ze moest leggen. Tussen de eieren vond ik de laatste tijd vaker heel grote exemplaren die twee dooiers bevatten. Als ik die de komende tijd niet meer vind, dan waren deze van Grada. Te grote eieren kunnen problemen met leggen opleveren voor de kippen. Ik neem aan dat ik dat niet hoef uit te leggen. En voor de slechte verstaander: denk dan maar eens aan een keertje dat je wat moeilijker naar de wc kon gaan…

Maar goed, Grada is dood. Ik begraaf haar onder de kastanjeboom naast Tijgertje en Molly. Dat verdient ze wel.

De rest van de kippen staat bij me in de buurt. Nu niet denken dat ze weten wat er gaande is. Ze hebben me gewoon zien graven met de schop en weten dan dat daar gemakkelijker wormen te vangen zijn. Daarom moet ik Grada’s graf ook diep graven, goed dichtgooien en stevig aanstampen. Ik wil niet dat haar hele grafje omgewoeld wordt door de kippen.
Ze ligt diep genoeg dus ze zullen niet aan haar kunnen pikken. We weten uit het verleden dat kippen kannibalen kunnen zijn. En daar sta ik niet op te wachten.

Als Grada’s grafje is dichtgegooid, moet ik denken aan haar unieke aanwezigheid waar we vaak mee hebben gelachen. En bedank haar hier in stilte voor.

Dag Grada, dag eigenwijze kip.