Eén gans minder…

Vorig voorjaar hebben we de fruitwei achter helemaal laten omheinen met een degelijk hekwerk.

We waren het zat dat de vos geregeld op bezoek kwam en dan met onze kippen of ganzen aan de haal ging. Het is nu eenmaal zo dat we in het buitengebied wonen en af en toe last hebben van vooral de vos en de marter. Zeker als ze zelf jongen hebben. En ja, kleine vosjes en martertjes zijn ook schattig. Maar toch… Als we het kunnen voorkomen dat onze beestenboel zelf als voer dreigt te dienen, dan doen we dat ook. En dus hebben we uiteindelijk gekozen voor een degelijk omheinde wei. En om er zeker van te zijn dat de vos niet via graafwerk de wei in kan heeft manlief ook nog om de 10 centimeter 0,5 meter betondraad in de grond geslagen. Slimme vos die daar door komt.

Maar de vos bleek slim.

Manlief heeft, toen het hekwerk werd geplaatst, rondom de wei goed moeten snoeien zodat de mannen die het hekwerk kwamen plaatsen, overal fatsoenlijk hun werk konden doen. En daar heeft Reintje gebruik van gemaakt. Via een half afgezaagde boom heeft hij zich via de bovenkant van het hekwerk en de onderkant van het hierop zittende puntdraad toegang verschaft tot de wei. Dit heeft hem wat plukken vacht gekost maar hij was wel binnen. Op dat moment hadden wij gelukkig nog geen nieuwe kippen aangeschaft, wat wel in de planning lag. De wei was helemaal voor de ganzen. Wat een paniek moet er zijn geweest. Die arme ganzen allemaal opgejaagd door Reintje. Tot hij er uiteindelijk eentje te pakken heeft gekregen. Tot zover goed denkwerk door Rein. Maar toen ging het mis. Hij kon de wei niet meer uit. De paal die hij andere keren gebruikte om de wei uit te komen was weg en vervangen door hekwerk. En aan deze kant van de draad waren er geen afgezaagde bomen waar hij gebruik van kon maken. We hebben nog zijn graafpogingen gevonden maar dit heeft hem niets opgeleverd. Uiteindelijk heeft hij zich waarschijnlijk moeizaam omhoog gewerkt via de gaten van het hekwerk. Alleen heeft hij de gans niet mee kunnen nemen. ’s Morgens vonden we de arme gans in kwestie vlakbij de plaats waar Rein eruit geklommen moet zijn. Zonder kop, die had hij nog mee genomen. Na die keer is hij niet meer geweest. Ben benieuwd wat volgend voorjaar ons zal brengen.

Maar goed, we zaten dus met het lijk zonder kop van een gans. En dit was nog redelijk warm. Reintje had goed gebeten. Behalve de kop waren er geen bijtsporen op het lijf aanwezig. Tja, wat doe je dan?

Nee, ik vind het niet leuk dat één van onze ganzen dood is maar zelf ben ik dan van mening dat het zonde is om geen gebruik te maken van zo’n goed stuk vlees. Dat heb ik geleerd van mijn schoonvader. Onze ganzen lopen altijd buiten in de onbespoten wei en leven van wat de wei hun biedt. Dagelijks bijgevoerd met granen. Beter kan eigenlijk niet. Zo’n goed vlees kan ik nergens kopen.

Dus sla ik mijn boeken erop na en begin uiteindelijk met het plukken van de veren (en dat zijn er heel veel), het verwijderen van de organen en het in stukken snijden van de gans. Een vies werkje. Het stinkt. Op een bepaald moment komt een goede vriendin achterom de tuin in en begint bijna te kokhalzen als ze me ziet slachten. Ze vertrekt dan maar weer snel.

Maar wat kun je veel met zo’n gans en wat zijn ze groot!

Uiteindelijk heb ik een aantal potjes rillette gemaakt, ganzenborsten afgesneden en in de diepvries gedaan voor later gebruik. Ganzenbouillon getrokken van de stukken waar je geen gebruik van kunt maken, ganzenvet in potjes gedaan voor later gebruik. Misschien om wat te confijten, wie weet. Al met al een heel leerzame dag. Of dagen moet ik zeggen want ik ben hier twee dagen mee bezig geweest.

Toch kan de smaak mij niet zo bekoren. Misschien ligt het eraan dat ik het hele proces zelf heb uitgevoerd. Misschien is mij hierdoor de smaak gaan tegenstaan door de hele tijd in die sterke geur te hebben gewerkt. Het is een vrij sterke specifieke smaak. Je moet ervan houden. De rillette was ook nog een beetje aan de flauwe kant ondanks mijn kruidenmengsel maar deze vond ik al met al toch nog het beste te eten.

Ga ik nu zelf ganzen slachten voor eigen gebruik?

Nee, dat zeker niet. Ik zie ze liever lopen in de wei. Ik kan echt uren naar ze kijken en genieten van hun fratsen. Maar mocht het Reintje toch nog eens lukken om in de wei te komen en dan weer een gans te doden, en helaas voor hem, weer achter te laten? Dan doe ik het zo weer over.